تابلو نقاشی «پدر» در سال ۱۹۲۸ توسط «دیوید سندر»، سازنده ویولن لهستانی ـ یهودی خریداری شد. او این نقاشی را زمانی از دست داد که خانواده‌اش مجبور به نقل مکان به محله یهودی نشین لودز شدند.

نقاشی تازۀ بنکسی، کنایه‌ای تند و تیز به رویکرد جامعه نسبت به زنان است. این اثر که به مناسبت روز ولنتاین خلق شده، تصویری از خشونت خانگی علیه زنان را نشان می‌دهد.

این هنرمند که یوجین کونبوی نام دارد اعلام کرد، با استفاده از دمپایی‌های پلاستیکی به پاکسازی محیط‌زیست از آلودگی‌های ناشی از مواد پلاستیکی کمک می‌کند.

از میان آثار نمایشی «قاب آینه لاکی نفیس» متعلق به دوره قاجار و با رقم لطفعلی شیرازی با شماره ثبت ۵۶۸ و «قلمدان لاکی» متعلق به دوره قاجار با رقم آقا بزرگ شیرازی با شماره ثبت ۵۶۷، در سال ۱۳۹۶ هجری خورشیدی در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده‌اند.

این طراحی که «تن‌تن در آمریکا» نام دارد در سال ۱۹۴۲ میلادی خلق شده است و برای نسخه رنگی کتاب «تن‌تن در آمریکا» مورد استفاده قرار گرفت.

حالا مسئولان موزه «لوکزامبورگ» قصد دارند در جریان یک نمایشگاه سه ماهه آثار این هنرمند کمتر شناخته‌شده و مجموعه هنری او را به نمایش بگذارند. پرتره‌ای از «لئون» که کلود در سال ۱۸۷۴ میلادی خلق کرده است و تاکنون برای عموم مردم به نمایش گذاشته نشده است، گل سرسبد این نمایشگاه خواهد بود.

باستان‌شناسان، انسان‌شناسان و دانشگاهیان بریتانیایی پس از سال‌ها تلاش، چهره زنی از تمدن نبطیان را بازسازی کردند. این نخستین بار است که فرصتی برای تصور چهره نبطیان فراهم شده است.

تمرکز آندونی بیشتر روی ساخت مجسمه‌هایی از حیوانات است، از یک تمساح ترسناک گرفته تا یک توله سگِ بامزه همه ساخته دستان ماهرِ این هنرمند است. آندونی یک هنرمند اسپانیایی است و به گفته خودش از ساخت اولین مجسمه شنی‌اش تقریبا ۱۰ سال می‌گذرد.

در این تابلونقاشیِ آرامش بخش، لحظه‌ای آرام و خصوصی به تصویر کشیده شده است. در نقاشی «زنی که نامه می‌خواند»، دختر جوانی دیده می‌شود، در حالی که هنوز لباس مهمانی بر تن دارد و ایستاده غرق مطالعه یک نامه شده است.

«نیم‌تنۀ پیرمرد ریشو» اثر رامبراند نقاش مشهور هلندی است که در سال ۱۶۳۳ میلادی یعنی حدود ۴۰۰ سال قبل کشیده شده، احتمالا حتی از گوشی هوشمند شما هم کوچکتر است، اما ارزش آن اصلا مثل وسعتش کم نیست!

از تابلوی نقاشی ۵۰۰ ساله‌ای که یک زن ۹۰ ساله آن را بالای تخت خوابش آویزان کرده بود تا مجسمۀ ۷۰ هزار دلاری که روی طاقچۀ بالای شومینه در یک خانۀ روستایی گذاشته شده بود؛ این‌ها نمونه‌هایی از شاهکار‌های هنری گمشده‌ای هستند که در سال ۲۰۲۲ در مکان‌هایی غیرمنتظره کشف شدند.

شاید تصاویر برخی از این آثار هنری عجیب و غریب را گاهی این طرف و آن طرف در شبکه‌های اجتماعی دیده باشید؛ جالب است بدانید که همۀ آن‌ها حاصل خلاقیت طنزآمیز و پر از طعنه و کنایۀ هنرمندی ایتالیایی به اسم مائوریتزیو کاتلان (Maurizio Cattelan) هستند.

طراحی کارت شناسایی ملی نیز با هدایت زنده‌یاد استاد سپهر انجام شده است.

مجسمه راید در نیویورک توسط برادران مجسمه ساز ساکن کلرادو به نام‌های «جورج» و «مارک لوندین» که با «جوی باینر» کار می‌کنند، ساخته شده است. باربر گفت از آنجا که مجسمه قبلی را «جورج» و «مارک لوندین» ساخته‌اند، مجسمه جدید راید را نیز آن‌ها خواهند ساخت.

موزه لوور پاریس با برگزاری نمایشگاه «شکوه واحه‌های ازبکستان؛ در تقاطع مسیر کاروان‌ها» بازدیدکنندگان را به تجربه سفری به دوران پرشکوه جاده ابریشم، آنگاه که کاروان‌ها مسیر‌های آسیای میانه را می‌پیمودند، دعوت کرده است. سفری به تاریخی هزار و نهصد ساله.

در سال ۱۹۷۰، هنگامی که یک جفت نقاشی روتکو توسط تیت خریداری شد، آن‌ها به صورت افقی آویزان شدند و این با توجه به روشی بود که هنرمند پشت بوم‌ها را امضا کرده بود. اما ۹ سال بعد، پس از نمایش مجدد، متصدیان نظر خود را تغییر دادند و هر دو نسخه Black on Maroon را به صورت عمودی آویزان کردند. در سال ۱۹۸۷ آن‌ها به وضعیت افقی برگشتند، اما بار دیگر به حالت عمودی تغیر وضعیت دادند.

نقاشی مذکور، یک اثر رنگ روغن به نام «Une Liseuse De Romans» یا The Novel Reader (رمان‌خوان) محصول سال ۱۸۸۸ است که زنی جوان با مو‌های تیره را در حال خواندن کتابی زرد نشان می‌دهد.

این نقاشی سال‌ها پشتِ یک درب همیشه باز آویزان بود. حالا گمان می‌رود این پرتره در حراج به قیمت ۲۴۰۰۰ دلار به فروش برسد.

برخی کارشناسان هنری با آخرین بررسی‌هایی که درباره اصالت تابلو «مرگ دلقک گیتاریست» انجام داده‌اند، بیان می‌کنند که این تابلو هیچ ارزشی ندارد!

لیلیت از همان ارامنه‌ای بود که شاه‌عباس صفوی از موطن خود کوچانده بودشان به جلفای اصفهان. او ایرانی وطن‌دوستی بود بعد از آن همه سال زندگی در این خاک. برای همین هم با وجود آنکه (قبل و پس از انقلاب) می‌توانست از ایران برود و در هر کجای جهان زندگی راحت‌تری داشته باشد، همین‌جا ماند و در همین خاک هم آرام گرفت. کنارِ خیلِ هم‌کیشان و هم‌وطنانش.