عباس جدیدی: دلم برای کشتی تنگ شده بود

 

عباس جدیدی را باید برنده بزرگان دانست، کشتی‌گیری که در کشتی گرفتن بی‌نظیر بود و پشت بسیاری را به خاک مالید و اشک شوق خیلی‌ها را روانه کرد. جدیدی به زعم خود روس کُش‌ترین آزادکار ایران بوده است و روس‌ها نیز بسیار قبولش دارند و همواره از او با احترام یاد کرده و می‌کنند.

 

به گزارش اعتماد، هنوز خاطرات تلخ و شیرین زیادی از حضور او روی تشک‌های کشتی در ذهن علاقه‌مندان به ورزش جاری است؛ کشتی‌گیر قدرتمندی که با آمادگی بدنی بالا به رقبا هجوم می‌برد و تا آخرین نفس می‌جنگید. عمر قهرمانی جدیدی همچون هر قهرمان بزرگ دیگری با تمام فراز و نشیب‌هایش روزی به پایان رسید که احساس کرد باید میدان را به نفع جوانان تازه نفس خالی کند. او در ادامه راهی شورای شهر تهران شد؛ دوره‌ای پرحاشیه برای او که سرش همواره درد کرده برای مبارزه کردن و رسیدن به آنچه در ذهن داشته و دارد. در این مدت او چالش‌های بسیاری را پشت سر گذاشت، بیشتر از هر ورزشکار دیگری که عضو شورا بود سر از صفحات مجازی درآورد و بیشترین شوخی‌ها در دنیای مجازی با او شد؛ اما عباس جدیدی همچون همیشه با یک لبخند از کنار تمام این حاشیه‌ها عبور و اعلام کرد که تنها هدفش خدمت بوده و هست.

 

 

آخر هفته گذشته او که ۷ سالی پا به سالن مسابقات رسمی کشتی نگذاشته بود، به دعوت فدراسیون کشتی در سالن امام خمینی کرمانشاه حاضر شد تا علاوه بر اینکه از نزدیک مسابقات جام تختی را تماشا می‌کند، از او تجلیل شود؛ تجلیلی خاطره‌انگیز که با استقبال و عکس‌های سلفی تماشاگران کرمانشاهی با او همراه شد تا به نوعی در یک شب تمام این غیبت ۷ ساله جبران شود. در حاشیه این رقابت‌ها با او که دلش برای کشتی تنگ شده و خاطرات گذشته برایش زنده شده بود تا بسیار از قدیم‌ها یاد کند به گفتگو نشستیم که ماحصل آن را می‌توانید در ادامه بخوانید.

آقای جدیدی! بعد از چند سال در سالن کشتی حاضر شده و به تماشای مسابقات نشستید؟ البته می‌دانیم که چندی پیش در سالن کارگران تهران حاضر شده و به تماشای مسابقات نوجوانان -که به همت اکبر فلاح برگزار شد- نشستید؛ منظورمان حضور در مسابقاتی که زیرنظر فدراسیون کشتی برگزار می‌شود، است؟
۷ سال پیش بود که در سالن حاضر شدم و همین مسابقات جام تختی هم بود که در آن حاضر شده و به تماشای مسابقات نشستم. بعد از آن، نه که کشتی را دنبال نکنم نه، دنبال می‌کردم، شاید به صورت مستقیم نبوده باشد؛ اما همواره از تلویزیون و روزنامه‌ها مسابقات را می‌دیدم و کشتی را دنبال می‌کردم. در دوره‌ای به دلیل فشار کاری بالا که در شورای شهر داشتم کمتر وقت می‌کردم تا پیگیر کشتی باشم و در برهه‌ای از زمان هم احساس می‌کردم شاید حضور من به خاطر بعضی سلایق و سیاست‌ها به ضرر کشتی تمام شود، برای همین کمتر در سالن‌های کشتی حضور پیدا می‌کردم. من خودم را قبل از هر چیز یک کشتی‌گیر می‌دانم، از همین رو در هر جایگاه و منصبی باشم خود را عضوی از خانواده این رشته دانسته و در کنار کشتی هستم، چرا که هر چه دارم از این ورزش است. ما خیلی به کشتی بدهکار هستیم و خود را مدیون این رشته می‌دانیم.

بسیاری از قهرمانان وقت حرف زدن به این موضوع اشاره می‌کنند که هر چه دارند از کشتی است؛ اما وقتی پای عمل به میان می‌آید می‌بینیم که این طور هم که ادعا می‌کنند نیست.
برای من این طور نیست و من این را در عمل هم نشان داده‌ام. من در باشگاه خودم ۲۰۰، ۳۰۰ شاگرد دارم و از این طریق در خدمت کشتی هستم. افتخار هم می‌کنم که یک مربی و معلم ورزش هستم. من چه در داخل گود باشم، چه در خارج گود تلاش می‌کنم به کشتی کمک کنم، چرا که مهم حرکت دادن چرخ کشتی است تا این بار روی زمین نماند.

همان طور که اشاره کردیم بعد از سال‌ها در سالن کشتی حاضر شده و به تماشای جام تختی نشستید؛ سطح این مسابقات را چطور دیدید؟ چه تفاوتی بین مسابقاتی که امسال برگزار شد با سال‌های قبل دیدید؟ به خصوص دوره‌ای که خود شما روی تشک مبارزه حاضر شده و کشتی می‌گرفتید؟
انصافا هر کس به این مسابقات نمره قبولی ندهد، بی‌انصافی کرده است چه از نظر شکلی و چه از نظر ماهیتی. ارزیابی من از نظر فنی به دلیل حضور قهرمانان المپیک، جهان، اروپا و آسیا در این مسابقات مثبت است. احساس کردم کیفیت مسابقات بالاست و خارجی‌ها به این تورنمنت اهمیت می‌دهند که کشتی‌گیران تراز اول خود را به این جام می‌آورند تا در ایران مورد ارزیابی قرار دهند. درست که ما در چند وزن سبک فینالیست نداشتیم؛ اما در بیشتر فینال‌ها ایرانی‌ها حضور داشتند و در اکثر آن‌ها هر دو فینالیست ایرانی بودند و بیشتر رقابت بین ایرانی‌ها بود. در مجموع از نظر فنی به صورت نسبی بخواهم صحبت کنم تصورم این است که مسابقات امسال از نظر فنی از پارسال بهتر بود. کیفی را نمی‌توانم بگویم چرا که در سالن حضور نداشتم و ندیدم. امروز من شاهد یکنواختی و هماهنگی مناسبی بودم. در واقع چیزی را جا مانده ندیدم، برای همین بر خود واجب می‌بینم از اعضای اجرایی فدراسیون و کادر فنی که در سالن حاضر شده و کشتی‌ها را از نزدیک مورد بررسی قرار دادند، تشکر کنم. نکته بعدی من تشکر ویژه از مردم خوب و باصفای کرمانشاه است که مهمان‌نوازی خود را یک بار دیگر به خوبی نشان دادند.

 

 

از برخورد و تدارکات گرفته تا منش و ادبیات‌شان. تماشاگران کرمانشاهی نشان دادند که کشتی را به خوبی درک می‌کنند و به هیچ‌وجه متحجرانه مسابقات را دنبال نمی‌کنند. با بصیرت رقابت‌ها را دنبال کرده و نگاه فنی خوبی به مبارزات داشتند، برای همین اگر فردی خوب کشتی می‌گرفت حتی اگر خارجی بود و ایرانی‌ها را شکست می‌داد، باز او را تشویق می‌کردند.

تماشاگران کلی هم عکس سلفی با شما گرفتند، به نوعی که غیبت هفت ساله‌تان در کشتی و سالن مسابقات تا حدود زیادی جبران شد و اگر به صفحات مجازی و اینستاگرام سر بزنید همه جا پر شده است از عکس عباس جدیدی.
من به هیچ‌وجه نمی‌توانم پاسخگوی این همه محبت مردم باشم. این مردم برکت هستند، نور هستند. لطف، قهر و آشتی‌شان همه دوست داشتنی است. ماه هستند و ما را غرق محبت خود می‌کنند و باور کنید من وقتی این هم لطف و محبت را می‌بینم زانوهایم شل می‌شود و نمی‌دانم چه بگویم. دست تک تک این عزیزان را می‌بوسم به خصوص عزیزانی که در سالن حضور داشتند و من را خجالت‌زده کردند. امیدوارم افتخار خادمی و خدمتگزاری این عزیزان را که بزرگ‌تر از هر مدال المپیک و جهانی برای من است را داشته باشم.

هیچ تورنمنتی بدون نقطه ضعف نیست؛ جام تختی چه نقاط ضعفی داشت، چه از نظر کیفی و چه از نظر فنی؟ بسیاری از کارشناسان معتقدند که عده‌ای از کشتی‌گیران ایران در این جام از نظر بدنی شرایط مناسبی نداشتند و عده‌ای هم در اجرای فنون با مشکل مواجه بودند.
همیشه نقاط ضعف بوده و هست و نمی‌توان منکر آن شد. اگر بخواهیم از نظر فنی تحلیل کنیم، این تحلیل بسیار گسترده خواهد شد، چرا که نیاز است تا وزن به وزن آنالیز و تشریح شود، چرا که هر وزن بحث فنی خود را دارد، برای همین اگر به صورت عام نگاه کنیم، می‌توانیم به این موضوع اشاره کنیم که روی هم رفته مسابقات در شرایط مطلوبی دنبال شد.

به نظر شما ستاره این مسابقات کدام کشتی‌گیر بود؟
اجازه دهید من از کسی نام نبرم تا یک وقت دلخوری به وجود نیاید.

به هر حال بعضی از کشتی‌گیران عملکرد بهتری داشتند و تصور نمی‌شود اگر به فرد خاصی که بهتر عمل کرده اشاره کنید کسی به دل گرفته یا ناراحت شود، مثلا همه می‌دانند بهمن تیموری آزادکار کرمانشاه عملکرد خوبی داشت و موفق شد با شکست جبرییل حسن‌اف آذربایجانی در فینال قهرمان جام شود.
خب بله تیموری خیلی خوب عمل کرد و نمایش خوبی داشت. در کنار او می‌توانم به کشتی پیمان بیابانی و امیرمحمد یزدانی اشاره کنم. هر دو کشتی‌گیر مستعد نشان دادند به خصوص یزدانی که در نهایت موفق به شکست حریف شد و مدال برنز را کسب کرد.

چه تفاوتی بین کشتی امروز و آن زمان که خودتان کشتی می‌گرفتید، احساس می‌کنید؟
تغییر قوانین و مقررات کشتی باعث شده تا امروز کشتی‌گیران با توجه به این قوانین و مقررات مبارزه کنند و به تبع آن نحوه تمرینات و آماده‌سازی آن‌ها نیز در کل دنیا تغییر کرده است. امروز استرس در کشتی بیشتر از گذشته شده؛ اما فشاری که روی کشتی‌گیر است کمتر شده است، البته این تفاوت‌ها چیزی از ارزش کشتی کم نمی‌کند. این تغییرات بیشتر برای جذب تماشاگران بوده و باعث می‌شود تا تکلیف کشتی‌گیر زودتر مشخص شود. علاوه بر این کشور‌هایی که قدرت چندانی در کشتی ندارند هم این شانس را پیدا کرده‌اند تا در این رشته صاحب مدال شوند، از همین رو این تغییرات را باید به فال نیک گرفت، چرا که به بقای کشتی کمک می‌کند.

پیشنهاد شما برای اینکه کشتی ایران بهتر و بیشتر به روند رو به رشد خود ادامه دهد، چیست؟
به نظر من باید در کنار چهره‌های مستعدی که در رقابت‌های مختلف در اصطلاح گل می‌کنند، به مربیان این افراد نیز توجه شود. یعنی به موازات این چهره‌ها از مربیان این افراد نیز غافل نشویم و برای آن‌ها هم برنامه داشته باشیم. چرا که بعد از اردو و مسابقات این کشتی‌گیران به شهر‌های خود بازگشته و برای تمرین نزد مربیان سازنده خود می‌روند. اگر ما به این مربیان توجه نکرده و آن‌ها را دلگرم نکنیم، بی‌انگیزه شده و با قدرت سابق به فعالیت خود ادامه نخواهند داد.

خود شما هم اولین‌بار در همین جام تختی بود که گل کرده و خود را به عنوان یک چهره مستعد به کشتی معرفی کردید.
بله، فکر کنم سال ۱۳۶۸ و در وزن ۸۲ کیلوگرم بود که قهرمان این جام شدم. مسابقات اگر اشتباه نکنم در سالن ۱۲ هزار نفری آزادی بود و از سطح بالایی هم برخوردار بود. من در کل پنج یا شش بار قهرمان این مسابقات شدم. تقاضای من این است که به جام تختی توجه ویژه‌ای شود، یعنی جوایز دلاری مناسبی برای این تورنمنت در نظر گرفته شود تا تیم‌های خوب خارجی به این مسابقات بیایند.

بعد از ۷ سال به کشتی بازگشتید؛ آیا این بازگشت می‌تواند آغاز دوباره‌ای برای بازگشت شما به بدنه کشتی باشد؟
من به عنوان یک مهمان در سالن حضور پیدا کردم. فدراسیون لطف کرد و من را دعوت کرد و من بر خود واجب دانستم تا در سالن حضور پیدا کنم. وقتی آدم را دعوت می‌کنند که نمی‌شود نرفت! بعد از ۷ سال در سالن حضور پیدا کردم و وقتی بوی سالن و تشک را استشمام کردم، به گذشته‌ها رفتم و خاطرات بسیاری برایم زنده شد. من همیشه گفتم و حالا هم می‌گویم که هر جا باشم نمی‌توانم به راحتی از کشتی بگذرم. من خود را خدمتگزار کشتی می‌دانم و قلبم برای این رشته می‌تپد. منتی هم نیست، این منت جامعه کشتی است که بر گردن ما است و افتخار من هم همین است.

اگر این دعوت سه، چهار سال قبل انجام می‌شد، باز در سالن حاضر می‌شدید؟
بی‌تردید، چرا نیایم؟

این را برای این پرسیدم که قبل‌تر به این موضوع اشاره کردید که در دوره‌ای ترجیح می‌دادید که کمتر در سالن‌های کشتی حضور پیدا کنید، چرا که احساس می‌کردید شاید این حضور به دلیل بعضی سلایق و سیاست‌ها به ضرر کشتی باشد.
اجازه دهید وارد این بحث نشده و در این باره صحبت نکنیم.

اگر شرایط به نحوی باشد که مسوولیت یا جایگاهی را در کشتی قبول کنید، دوست دارید آن پست در کدام قسمت باشد؟ این را با خلوص نیت برای‌مان بگویید.
در باشگاه خودم با همین ۲۰۰، ۳۰۰ نفر کشتی‌گیری که هستند تمرینات را دنبال کنم.

منظورمان در چارچوب فدراسیون است؛ در بخش مدیریت، کار‌های اجرایی، یا اینکه مثلا به عضویت اتحادیه جهانی درآیید یا ...؟
واقعا نمی‌دانم چه جوابی به این پرسش شما دهم. پاسخ من به این سوال شاید بوی تمامیت‌خواهی دهد. من هر جا که احساس کنم پتانسیل و ظرفیتم برای کشتی مثمرثمر است برایم فرقی نمی‌کند و در همان جا خدمت می‌کنم. هر جا احساس کنم وجود من لازم است، دریغ نمی‌کنم. من به عنوان یک عضو از خانواده بزرگ کشتی خود را مدیون این رشته می‌دانم؛ اما هنوز به طور خاص فکر نکردم به طور عام فکر کردم و آن اینکه در خدمت کشتی باشم.

چه چیزی از کشتی این روز‌ها بیشتر ذهن شما را به خود درگیر می‌کند؟
دغدغه خانواده کشتی؛ آرزو می‌کنم دوباره ظرفیت‌های کشتی ما در تیم‌های ملی رده‌های مختلف غنی شود که ما نخواهیم در آستانه رقابت‌های جهانی و المپیک با چالش مواجه شویم. کشتی متعلق به ایران است. ما در مملکت‌مان استعداد‌های زیادی داریم که اگر با خلوص نیت کشف شده و روی آن‌ها کار شود، می‌توانیم شأن و منزلتی که در کشتی دنیا داشتیم را به دست آوریم و سالیان سال در جهان بدرخشیم. من از کشتی‌گیران می‌خواهم که قبل از رفتن روی تشک قبل از هر چیز به خاطر پیراهن تیم ملی روی تشک حاضر شوند. با عشق و عرق ملی در مبارزه حاضر شوند. مسوولان هم به فکر دغدغه این بچه‌ها باشند. ساماندهی کنند این قهرمانان را تا این جوانان وقت کشتی گرفتن فقط تمرکزشان روی عملکردشان باشد تا بعد از عمر کوتاه قهرمانی با دنیایی از مشکلات نمانند. تقاضای من از مسوولان ورزش مملکت این است که نگاه‌شان به ورزش قهرمانی، حرفه‌ای باشد تا ورزش قهرمانی ما شکوفا شود.

باید در کنار چهره‌های مستعدی که در رقابت‌های مختلف در اصطلاح گل می‌کنند، به مربیان این افراد نیز توجه شود. یعنی به موازات این چهره‌ها از مربیان این افراد نیز غافل نشویم و برای آن‌ها هم برنامه داشته باشیم. چرا که بعد از اردو و مسابقات این کشتی‌گیران به شهر‌های خود بازگشته و برای تمرین نزد مربیان سازنده خود می‌روند. اگر ما به این مربیان توجه نکرده و آن‌ها را دلگرم نکنیم، بی‌انگیزه شده و با قدرت سابق به فعالیت خود ادامه نخواهند داد.