شهر بایکونور که در زمستان پوشیده از یخ است و در تابستان گرمای خفه کننده‌ای دارد، سال‌ها در محاصره تدابیر شدید امنیتی باقی ماند و به روی خارجی‌ها بسته بود و اکنون نیز ورود به آن همچنان نیازمند اخذ مجوز ویژه است.
شهر بایکونور قزاقستان، مقر پایگاه فضایی روسیه، چشم به راه بهبودی در آینده است که گردشگری می‌تواند نقشی محوری در آن ایفا کند.
به گزارش فرارو، شهر بایکونور در سال ۱۹۵۵ در سواحل رودخانه سیردریا تأسیس شد و در ابتدا از بلوک‌های آپارتمانی ساده تشکیل شده بود که کارگرانی را در خود جای می‌داد تا به صورت محرمانه، پایگاه پرتاب موشک فضایی را ساختند.
از این پایگاه فضایی، اتحاد جماهیر شوروی به برجسته‌ترین دستاورد‌های خود در مسابقه فضایی دست یافت، مانند ارسال اولین ماهواره فضایی جهان ب نام اسپوتنیک (۱۹۵۷)، اولین فضانورد یوری گاگارین (۱۹۶۱) و اولین فضانورد زن، والنتینا ترشکووا (۱۹۶۳).
در سالهای بعد، بایکونور که در آن زمان لنینسک نامیده می‌شد، دوران طلایی خود را با هزاران کارمند برنامه فضایی که نخبگان علمی اتحاد جماهیر شوروی به شمار می‌رفتند و خانواده‌هایشان در ساختمان‌های بتنی تجربه کرد.
اوکسانا اسلیوینا، معلم ۵۷ سالهای که ۳۰ سال است در بایکونور زندگی می‌کند، به یاد می‌آورد که بسیاری از کسانی که مدرک تحصیلی بالاتری داشتند، آنجا بودند.
این شهر که در زمستان پوشیده از یخ است و در تابستان گرمای خفه کننده‌ای دارد، سال‌ها در محاصره تدابیر شدید امنیتی باقی ماند و به روی خارجی‌ها بسته بود و اکنون نیز ورود به آن همچنان نیازمند اخذ مجوز ویژه است.
بر روی ساختمان‌های بایکونور با نقاشی‌های دیواری نشان دهنده فضاپیما‌ها مزین شده است و مدل‌های موشک در قلمرو آن پراکنده شده است.
بایکونور، شهری با ۷۶ هزار نفری است که در استپ‌های قزاقستان، بزرگترین کشور آسیای مرکزی، واقع شده است. ایستگاه فضایی روسیه نیز در حدود ۳۰ کیلومتری آن قرار دارند. مسکو زمین‌های بایکونور را طی قرادادی اجاره کرده است.
