واکنش حسن فتحی به «پیرپسر»: به ذکاوت، جسارت و شرافت سازندگان آن آفرین می‌گویم
حسن فتحی کارگردان بسیاری از سریال‌های تاثیرگذار تلویزیون و نمایش خانگی درباره فیلم پیرپسر ساخته اکتای براهنی نوشت.
حسن فتحی کارگردان بسیاری از سریال‌های تاثیرگذار تلویزیون و نمایش خانگی در صفحه اینستاگرام خود درباره فیلم پیرپسر ساخته اکتای براهنی نوشت:
«فیلم سینمایی « پیر پسر» را دیدم و حالا دیگر با اطمینان به ذکاوت و جسارت و شرافت سازندگان آن آفرین می‌گویم.
از مناظر مختلفی میشود به بررسی محتوای این فیلم پرداخت اما ترجیح میدهم دور از تحلیل‌های فلسفی و روانشناختی و زیبایی شناختی، که وظیفه منتقدان با ادب و فهیم و با سواد سینمایی ست،
به درنگی کلی در زوایای اخلاقی و اجتماعی فیلم بسنده کنم.
پیر پسر و محتوای تکان دهنده و ملتهب آن، از نظر راقم یکی از اخلاقی‌ترین محصولات سینمای متفکر و اجتماعی ایران در طی سالهای اخیر است!
البته که این قضاوت را عقل و اخلاق سنتی وافکاری که در مواجهه با پیچیدگیها و دشواریهای زندگی معاصر، هیچ اثر هنری بدیع و خلاف آمد عادت را بر نمی‌تابند، شاید قضاوتی مسخره بیانگارد، اما نظر این گروه را که اغلب آن‌ها در زمره دینداران سنتی محسوب میشوند به آیه ۱۱۹ سوره بقره جلب میکنم که در آن خطاب به پیامبر آمده است: ما تو را به حق برای بشارت و بیم دادن فرستادیم …. " و مگر در دایره فرهنگ دینی، هنرمندان و متفکران و مصلحان اجتماع ادامه دهنده رسالت انبیاء محسوب نمی‌شوند!
کسانی که بنام خدا و دین خدا، در تقلای به توقیف کشاندن آثارارزشمند سینمای اجتماعی ایران هستند، غافل از آنند که بخش مهمی از وطیفه هر هنرمند متعهد و درد شناس، هشدار و انذار نسبت به معضلات و بحرانهای روانی و اخلاقی عمیقی ست که سلامت روان افراد و نهاد خانواده را بشدت تهدید میکند!
جای دوری نرویم، کافی ست حضرات، حجم انبوهی از گزارشهای روانشناسان و روانپزشکان و حوادث ثبت شده در نیروی انتظامی وسازمان بهزیستی و دیگر نهادهای مرتبط با مشکلات خانوادگی در شهرها و حاشیه شهرهای کشور را مورد مطالعه قرار دهند تا بهتر معلومشان شوند اجتماع امروز ما در سطوح خانواده‌ها و مناسبات بین فردی و شکاف عمیق میان نسلی با چه وقایع تکان دهنده و معضلات بد خیمی مواجهه است.
صد البته بخش دیگری از این تقابل فرساینده که حیات سینمای اجتماعی‌ای آن را نشانه رفته است علاوه بر سیاست بازیهای سخیف جناحی ریشه در تفاوت عمیق فرهنگی میان سنت و تجدد دارد.
در جهان سنت، استتار و پوشاندن و نشان ندادن و پنهان کردن موضوعات ارزش و مصلحت تلقی میشود، اما در جهان تجدد، برملا کردن و شفافیت و آشکار ساختن امورات تلخ و نگران کننده زندگی یک ارزش محسوب میشود. این میان شکی نیست سینما میوه درخت مدرنیته و تجدد است و به اقتضای ذات و جوهره خود، حکم چراغی دارد که وظیفه‌اش نور تاباندن بر لبه تاریک و تراژیک زندگی ست. »
