جویباری روزه سکوت را شکست: فکر نمی‌کردم به من بگویند دلال!
مدیرعامل سابق استقلال می‌گوید که او در این باشگاه برای جذب یک تیم خوب تلاش زیادی کرده و خیلی از شب‌ها را نخوابیده است.
استقلال که نقل‌و‌انتقالات تابستانی را با جذب عارف آقاسی و امیرمحمد رزاقی‌نیا آغاز کرده بود، در ادامه و به دلیل شرایط کشور، نتوانست خریدهایش را ادامه دهد. پس از لینک شدن برخی اسامی به استقلال، اعتراض و تجمع هواداران باعث انتقاداتی از مدیریت باشگاه شد که آبی‌ها در ادامه با جذب نفرات باکیفیت و مهم، توانستند رضایت حداکثری هواداران را به دست بیاورند که البته در روزهای پایانی بازار نیز جویباری از سمت خود کنار رفت.
بعد از استعفا از مدیرعاملی استقلال، روزه سکوت علی نظری‌جویباری، مدیر سابق باعث شد مدتی خبری از او نباشد. حالا او در مصاحبه با فرهیختگان درباره دوران حضورش در استقلال، چالش‌های مدیریتی، اختلافات در هیئت مدیره و فشار‌های هواداران صحبت می‌کند. او می‌گوید با وجود انتقادات، تمرکز خود را برای قهرمانی در جام حذفی و سپس بستن یک تیم ایدئال گذاشت و تمام تلاشش را برای موفقیت در سه جام داخلی و آسیایی پیش رو انجام داد.
بعد از استعفا از مدیرعاملی روزه سکوت گرفته بودید و چند روزی هم خبری از شما نبود. شاید فرصت مناسب برای صحبت کردن در خصوص مدت حضورتان در استقلال فرا رسیده باشد؟
من دیدگاهم این بود که وقتی این همه هوادار اذیتم کردند حداقل یک تیم خوب ببندم که آن‌ها راضی باشند. در هر صورت من هم مثل خودشان هوادارم و تلاشم را کردم. خدا رو شکر آخر سر هم هواداران راضی بودند.
در رأی‌گیری در یک برنامه تلویزیونی، استقلال با ۶۲ درصد آرا بهترین نقل و انتقالات را داشت.
واقعاً به خودم ایمان داشتم. صددرصد مطمئن بودم تیم خوبی می‌بندم. هیچ کاری را بلد نباشم حداقل این کار را بلدم. قدیمی‌ها من را می‌شناسند. من ۳۰ سال بهترین نقل و انتقالات باشگاه استقلال را انجام دادم و این را در خودم به یقین می‌دیدم. شاید در مدیریت ضعیف باشم و ضعف داشته باشم ولی در نقل و انتقالات خودم را همیشه متخصص می‌دانم. مطمئن بودم از صد ۹۵ یا ۹۶ نمره بیاورم. شک نداشتم بهترین تیم را امسال می‌بندم و تمام تلاشم را کردم. البته تنها نبودم بلکه کمیته نقل و انتقال تشکیل داده بودیم و هیئت مدیره هم با ما همراه بود همچنین آقای شریعتمداری هم بسیار به ما کمک کرد؛ اما من به خودم هیچ شکی نداشتم که تیم خوبی می‌بندم. اگر یادتان باشد گفتم من تخصصم این کار است پس این یک کار را بسپارید به من. اما مطمئن باشید هیچ وقت و هیچ جا نمی‌توان به تنهایی تیم بست و در این مسیر دوستان از آقای تاجرنیا تا سایرین کمک زیادی کردند که جا دارد از آن‌ها تشکر کنم.
در این چند وقت مدیریت در استقلال چه گذشت؟
خیلی سخت گذشت من خیلی تلاش کردم، خیلی شب‌ها نخوابیدم. به تیم کمک کردم از استراحتم زدم گفتم تیم را ببندم در نهایت هم لطف خدا شامل حال ما شد و بازیکنان خوبی را گرفتم. می‌خواستم حداقل تیم را خوب ببندم اما در ادامه دیدم واقعاً نمی‌شد کار کرد.
در همه این سال‌ها همیشه اسمتان با استقلال عجین بوده چرا نمی‌شد کار را بعد از این که تیم خوبی بستید، ادامه بدهید؟
فکر نمی‌کردم بعد از این همه خدمت خوب این طوری شود و هوادار بیاید در چشمم نگاه کند و بگوید دلال! اینها در شأن آدم نیست. حداقل 70، 80 درصد استقلالی‌ها من را می‌شناسند. کلاً دیدم شرایط مساعد نبود. گفتم بروم سنگین‌تر هستم. خودم واقعاً راغب نبودم بمانم.
شاید ناراحتی هواداران از جایی بود که تیم دیر بسته شد. البته اینکه رقیب شما زود شروع کرد هم تأثیرگذار بود.
پرسپولیس زود شروع کرد چون هم از آسیا حذف شده بود و هم از جام حذفی و هم در لیگ شانسی نداشت. پس زود مشغول شدند تا جو را آرام کنند. اما من تیمم شرایط ایدئالی داشت و برای قهرمانی جام حذفی شانس داشتیم یا لیگ نخبگان که یک مرحله آمد بالا. بنابراین شرایط ما با پرسپولیس فرق می‌کرد. ضمن اینکه من که نباید به‌خاطر دل هوادار بازیکن می‌گرفتم. من باید نفرات خوب می‌گرفتم. ببینید صبوری چقدر کمکم کرد. درست است تحت فشارم گذاشتند ولی من کار خودم را کردم و اصلاً تحت تأثیر جو هواداری که آمد جلوی باشگاه داد زد قرار نگرفتم. من گفتم باید سر فرصت بازیکن تاپ بگیرم. درست است که جنگ هم مزید برعلت شد و یک مقدار دیر شد اما من از کجا می‌دانستم 10 روز بعد از فینال جنگ می‌شود؟ ضمن اینکه شرایط تیم بستن اینجوری نیست که تحت تأثیر ایکس و ایگرگ قرار گرفته و بازیکن بگیرید. باید شرایطت ایدئال باشد و باید یک ذره تحمل داشته باشید تا تیم خوب ببندید. آقای درویش هم شاید تصمیم گرفته بود آن روز تیمش را ببندد که این هم حقش است. درویش و مشاورینش تصمیم گرفتند زود تیم ببندند و زود از بازار نقل و انتقالات کنار بروند. اما من زمان گرفتم که تیمم قهرمان شود. مهم‌ترین چیزی که برایم مهم بود قهرمانی جام حذفی بود چون هوادار استقلال در فصل قبل خیلی سختی کشیدند و شرایطشان واقعاً نرمال نبود.
به نظر می‌رسد شکست در سوپرجام و از دست دادن قهرمانی، کار شما را برای ماندن تا حدود زیادی سخت کرد.
شاید اگر فرصت بیشتری داشتیم این جام را هم می‌گرفتیم اما ما که نمی‌توانستیم تیم را فدای سوپرجام کنیم! ما باید تیمی می‌بستیم که در سه جبهه در فصل بعدی به خصوص در آسیا به میدان برود. می‌توانستم چهار بازیکن معمولی بگیرم و اضافه کنم. اما در این مدت من با خیلی‌ها مذاکره کردم؛ بعضی‌ها یا نیامدند یا برخی شرایط استقلال را نداشتند وگرنه اگر من همینجوری می‌خواستم بازیکن بگیرم مثل همین 10، 12 بازیکنی که جدا شدند، داشتیم! اگر می‌خواستم بازیکن معمولی بگیرم همین‌ها بودند و با همین نفرات هم استقلال هر سال برای سوم چهارمی باید می‌جنگید. اما من باید شرایط را درک می‌کردم و شرایط تیم را هم می‌دیدم که حداقل نگاهم به آسیا جدی‌تر باشد یا اینکه برای قهرمانی در لیگ تیم را ببندم.
گویا مصاحبه ساپینتو در ترکیه هم تا حدودی شما را ناراحت کرد؟
ما در ترکیه ۲۳ یا ۲۴ نفر بودیم نه 13 نفر! اما بالاخره ساپینتو سرمربی بود و نگران تیم! او آبرویش را گذاشت و به ایران آمد. آن هم در این شرایط که پرسپولیس یا سپاهان بازیکن و مربی‌شان را از دست دادند. بالاخره این توانمندی را داشتیم که ساپینتو را آوردیم. او هم از ما توقع داشت و من از او ناراحت نشدم. بالاخره حق را به او می‌دادم چون او تیمی می‌خواست که از آبروی خودش دفاع کند. تیم خوب می‌خواست و من هم وظیفه داشتم تیم خوب برایش ببندم.
به نظر می‌رسد اتفاقات و شعار‌هایی که در تجمعات داده شده بیشترین نقش را در استعفایتان داشت!
آن‌ها هم حق داشتند ولی از دست هواداران ناراحت شدم. من نمی‌توانستم طبق تصمیم آن‌ها تصمیم بگیرم. من باید بازیکنی را انتخاب می‌کردم که توانمندی استقلال را اگر 80 است به صد برساند. حالا آن‌ها توقع داشتند من تحت فشار بازیکن بگیرم که من تسلیم این فشار نشدم. من سختی را به جان خریدم که تحت تأثیر قرار نگیرم. سعی کردم آن چیزی که درست است را انجام بدهم و گرنه اگر بازیکن معمولی می‌خواستیم همان روز اول 5، 6 بازیکن می‌گرفتم تا این صدا‌ها را خاموش کنم و بگویم من هم بازیکن گرفتم.
همان کاری که مدیریت پرسپولیس کرد؟
بالاخره تشخیص آن‌ها این بود. اما من یک مقدار تجربه داشتم که عجله نکنم. اگر زودتر می‌بستیم شاید سوپرجام را هم می‌گرفتیم اما من تیم موقت نمی‌خواستم و تیمی می‌خواستم که یکی دو سال فوتبال بازی کند و با قهرمانی دوباره به لیگ نخبگان برگردد. الان تیمی که ما بستیم دو سال دیگر اگر به لیگ نخبگان برود، اسکواد تیم با دو سه بازیکن دیگر، عالی می‌شود. شاید پنج هفته یا شش هفته دیگر ما بفهمیم ضعف داریم و باید آن ضعف را جبران کنیم. اما الان تیم عالی داریم. حساب کنید وقتی 12 نفر رفتند باید بازیکن تاپ به جای آن‌ها می‌گرفتیم. نگرانی هوادار همیشه این بود که بازیکن متوسط در این تیم نباشد اما فکر نمی‌کردند در یک پنجره این اتفاقات بیفتد. من نگران همین بودم! اگر بازیکن در حدی می‌خواستم که استقلال همیشه پنجم یا ششم باشد که همین بازیکنان را داشتم چرا باید آن‌ها را رد می‌کردیم؟ البته آن‌ها هم زحمت کشیدند و ممنون آن‌ها هستم اما چرا باید اینها را عوض می‌کردم؟ چون بازیکن درجه یک و ایدئال می‌خواستیم.
