قربانیان کرونا میروند و میشوند یک عدد و سهم خانوادههای آنها داغ و مصیبتی است که غربت از دست دادن عزیزانشان، آن را سنگینتر میکند. غربت آخرین روزهای حیات قربانیان و سفر ابدیشان و دیدارهای نامیسر، حرفهای ناتمام و سوگواریهای جمعی که در این شرایط غیرممکن شدهاند خود بر رنج این خانوادهها میافزایند. رنجی که این خانوادهها باید از آن گذر کنند و این گذر نیازمند زمان و سوگواری است که باید به هر شکل ممکن صورت بگیرد، سوگواری به سبک کرونایی در قرنطینه و خلوت همچون سفر ابدی غریبانه قربانیان…