دیدگاهی پرطرفدار وجود دارد که میان «علم» و «دموکراسی» مرز پررنگی می‌کشد و مدعی است «منطق بازنمایی» در این دو جهان متفاوت است؛ علم فعالیتی نخبه‌گرایانه است که دموکراتیک شدن آن زیانبار است، اما دموکراسی امری برابرطلبانه است که نخبه‌گرایانه شدن آن، عواقب ناگواری دارد. در این جدایی علم و دموکراسی، «حل مسائل سیاسی» به نمایندگان منتخب در نظام‌های دموکراتیک و «حل مسائل علمی» به نخبگان علمی واگذار می‌شود؛ بدون این‌که علم سیاسی شود یا سیاست علمی. اما در سوی دیگر این ماجرا، متفکرانی هستند که می‌گویند…
