در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۳ مطلب
تنهایی در زمان سوگواری، باورناپذیری و غیرمترقبه بودن و ترس از تکرار آن برای عزیزان دیگر سه عامل دیگری بوده که در میان خانواده‌های داغدار کرونا بسیار زیاد دیده شده است. وقتی که ما با فرآیند از دست دادن یک عزیز مواجه می‌شویم دچار فرایند سوگ می‌شویم. اما در فرآیند سوگ ناشی از مرگ بر اثر کرونا، فرایند سوگواری ما با یک خلأ مواجه می‌شود. مهم‌ترین مسئله باورناپذیری مرگ کرونایی است یعنی یک نفر در یک زمان خیلی کوتاه فوت می‌کند پس باورپذیری آن سخت می‌شود...
در دوران مقابله با کرونا و حفظ فاصله گذاری فیزیکی امکان برگزاری مراسم بزرگداشت متوفیان به شکل معمول امکان پذیر نیست، از همین‌رو سوگواری و تحمل اندوه از دست دادن عزیزان دشوارتر ازهمیشه است. شاید بزرگسالان به طریقی این کمبود‌ها را تحمل کنند، اما کودکان به خداحافظی درخور با فرد متوفا احتیاج دارند. در شرایطی که مراسم سوگواری برگزار نشود افراد خانواده به خصوص کودکان و نوجوانان امکان بروز احساسات را نمی‌یابند، پس باید به طریقی فرصت خداحافظی مناسب برای کودکان ایجاد شود.
یکی از عواملی که با تشدید احتمال فرسودگی تیم درمان رابطه دارد، فقدان کنترل آن‌ها بر روال‌های کار است؛ بنابراین سهیم کردن و جلب مشارکت آن‌ها در تصمیم‌های مدیریتی می‌تواند به پیشگیری از این مشکلات در آن‌ها کمک کند. همچنین در اینجا هم باید با تقویت روابط اجتماعی به کاهش فشار روانی (استرس) در آن‌ها کمک کرد. این کار هم با افزایش جلسات بحث گروهی در مورد بیماران می‌تواند انجام شود و هم با برگزاری جلسات ویژه‌ای برای تامین حمایت روانی-اجتماعی از آن‌ها با تسهیلگریِ روانشناسان و مددکاران اجتماعی.
