در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۷۸۱ مطلب
دونالد ترامپ در اظهارات اخیر خود درباره غزه، با وجود اعتراف به وخامت اوضاع، همچنان از سیاست‌هایی حمایت می‌کند که به نابودی این منطقه انجامیده‌اند. او ضمن همسویی کامل با اسرائیل، ایده‌هایی همچون تصرف غزه توسط آمریکا و انتقال اجباری فلسطینی‌ها را مطرح کرده که فاقد مبنای واقعی است. این سیاست‌ها که یادآور دیدگاه‌های امپریالیستی اوست، آمریکا را بیش از پیش درگیر بحران خاورمیانه و پیامد‌های خطرناک آن می‌کند.
«سیاست تهجیر» به معنای هجرت دادن، آواره کردن یا بیرون کردن از سرزمین است. این سیاست از سال‌ها پیش توسط اسرائیلی‌ها مطرح شده و هر بار هم تکرار شده، اردنی‌ها این موضوع را به عنوان «مسئله امنیت ملی» خود دیده‌اند. مصری‌ها هم همین طرز فکر را دارند. عمانی‌ها نیز در برابر چنین رویکردی آسیب پذیر هستند. به طور کلی با توجه به این که جمعیت فلسطینی ها، حدود ۵۰ تا ۶۰ درصد از جمعیت اردن را تشکیل می‌دهد،، اردنی‌ها با هر نوع تحول اینچنینی، با حساسیت برخورد می‌کنند.
وزیر دفاع آمریکا در پاسخ به سوالی درباره خروج احتمالی تمامی نیروهای این کشور از سوریه گفت: ترامپ درباره خاورمیانه تصمیماتی می‌گیرد که به نفع منافع استراتژیک واشنگتن است.
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، اخیراً طرحی برای کنترل نوار غزه مطرح کرد که شامل جابه‌جایی فلسطینیان از سرزمینشان و استفاده از این منطقه برای پروژه‌های املاک و مستغلات بود. این طرح که مورد استقبال بنیامین نتانیاهو قرار گرفت، با واکنش شدید کشور‌های عربی و مخالفت‌های داخلی مواجه شده است. ترامپ این پیشنهاد را به‌عنوان راهکاری برای حل مناقشه فلسطین-اسرائیل ارائه داده، اما بسیاری آن را مغایر با اصول تعیین سرنوشت ملی و مداخله‌ای خطرناک در سیاست خارجی آمریکا می‌دانند.
عضو شورای عالی راهبردی سازمان بهزیستی کشور با اشاره به اینکه سازمان بهداشت جهانی و سایر نهاد‌های بین‌المللی پیش بینی کرده‌اند که ایران تا سال ۲۰۵۰ یکی از سالمندترین کشور‌ها در خاورمیانه خواهد بود، گفت: نیاز به توجه ویژه به سالمندان در برنامه‌های کلان کشور وجود دارد که باید مورد عنایت قرار گیرد تا از بروز بحران‌های آتی جلوگیری شود.
دونالد ترامپ در دوره دوم ریاست‌جمهوری خود با شعار «اول آمریکا» به کاخ سفید بازگشت. او با تیمی وفادار و اکثریت شکننده کنگره، سیاست‌های خود را با تمرکز بر توافق هسته‌ای با ایران، گسترش صلح ابراهیم، سرمایه‌گذاری عربستان و جنگ تجاری با چین دنبال می‌کند. ترامپ با تقویت روابط امنیتی و اقتصادی، تلاش دارد رهبری آمریکا را تثبیت کند و در عرصه بین‌المللی تأثیرگذارتر ظاهر شود.
سیاست‌های جو بایدن در خاورمیانه، حامیانش را بر دستیابی به موقعیت‌های استراتژیک قوی امیدوار کرد، اما منتقدانش آنها را عامل آسیب به اعتبار و اخلاق دیپلماتیک آمریکا می‌دانند. اگر ایران برای حفظ بقای خود به سمت توسعه تسلیحات هسته‌ای برود، رقابت هسته‌ای در خاورمیانه می‌تواند دستاورد‌های اخیر را نابود کند. ترامپ می‌تواند با یک فرآیند دیپلماتیک مشابه توافق ۲۰۱۵ این روند را متوقف کرده و حتی مشاوران تندرو خود را شگفت‌زده کند.
سیاست خارجی ترامپ با اصول واقع‌گرایی که بر همکاری طولانی‌مدت و حفظ اعتماد بین‌المللی تأکید می‌کند، مغایرت دارد. رویکرد او مبتنی بر حمایت‌گرایی اقتصادی و معامله‌گری کوتاه‌مدت، باعث تضعیف اتحاد‌های پایدار، ایجاد بی‌ثباتی اقتصادی جهانی و کاهش اعتماد به ایالات متحده شده است. این سیاست‌ها به‌جای ارتقای منافع ملی، موجب فراهم شدن فرصت‌هایی برای رقبا و آسیب به موقعیت جهانی آمریکا می‌شوند.
دولت دوم ترامپ در روز‌های ابتدایی سیاست‌های خود در قبال ایران را بازبینی می‌کند. ترامپ با تغییر تیم سیاست‌گذاری و برکناری برایان هوک، به دنبال هماهنگی بیشتر و اتخاذ رویکردی جامع‌تر در مدیریت چالش‌های ایران است. در حالی که مقاماتی نظیر مایکل والتز و مارکو روبیو بر فشار حداکثری تأکید دارند، برخی دیگر رویکرد ملایم‌تری پیشنهاد می‌کنند.
امور اعراب و اسرائیل، ایران و سیاست اقتصادی جهانی، سه گزینه‌ای هستند که دستور کار سیاست کلی آمریکا را در ماه‌های آینده شکل خواهند داد و هنوز برای نتیجه‌گیری در مورد اینکه دولت جدید در این جبهه به کجا می‌رود زود است. تعامل بین این سه موضوع، لحن و سطح روابط آمریکا با نزدیک‌ترین شرکای خود را شکل خواهد داد و چارچوبی برای آنچه برای برنامه خاورمیانه آمریکا در دور دوم ریاست‌جمهوری ترامپ ممکن و غیرممکن است، ایجاد خواهد کرد.
