کسانی، چون محمد معین، احسان یارشاطر، پرویز ناتل خانلری، ابراهیم پورداود و بسیاری دیگر که بدرالزمان را به زبان‌های پهلوى، اوستا و فارسى باستان علاقه‌مند و درواقع او را بدرالزمان کردند. دانشجویی که در قصیده‌ای درباره دکتر مصدق محصور در خانه «اى روشنى دیده ایران چگونه‌ای/ تنها نشسته گوشه زندان چگونه‌ای» زخم‌های قلبش را سرود و نشان داد همان‌قدر به امروز کشورش می‌اندیشد که به عمق ریشه‌های تاریخى و فرهنگی این کشور و این راه را تا دهمین دهه زندگی‌اش ادامه داد.
