دهباشی در یادداشتی نوشت: نثر دولت‌آبادی که امروز مشخصه‌های خودش را در اوج عرضه می‌کند، بی‌تردید با باطن هر ایرانی چه در غبار ملال و چه در اوج سرمستی درخشش و روشنی خود را حفظ کرده است. ما با نثر دولت‌آبادی به تب و تاب‌های درون زخمی و لحظه‌های شادی رسیده‌ایم. باید باور کنیم اینک او در دهه هشتم زندگی همچنان با جان شیفته‌اش از «انسان» و «تعالی آن» با قلم خود برای ما صحنه‌هایی را می‌آفریند که هرگز در تاریخ ادبیات ایران فراموش نخواهد شد.
