او نوشته: «آرزویش این بود که مردم با نقاشی ارتباط برقرار کنند و توضیح بدهند، نه اینکه من به‌عنوان نقاش حس کنم این کار را کرده‌ام و کار من حرف زدن نیست. او از این صحبت‌ها متنفر بود. سال ۵۸ نمایشگاهی در گالری تهران داشت، کار خیلی بزرگی انجام داده بود و کنار آن نوشته بود: «من در این تابلو یک آفتابه کشیده‌ام، هرکسی این آفتابه را پیدا کند جایزه دارد.» می‌دانید برای چه؟ برای اینکه آدمها به بهانه پیدا کردن آفتابه کار را نگاه کنند...!»
