در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۲۲۳ مطلب
یوسا متولد آرکیپا بود؛ در سال ۱۹۳۶. در سال ۱۹۵۱ در ۱۵سالگی کارش را به عنوان گزارشگر جنایی آغاز کرد. چهار سال بعد ازدواج کرد. سفر به پاریس در سال ۱۹۵۸ آغاز دوره ۱۶ساله زندگی او در خارج از کشور بود. دوره‌ای که با زندگی در مادرید، بارسلون، لندن و پاریس همراه شد. روزنامه‌نگاری، فعالیت در زمینه پخش و آموزگاری کار‌هایی بود که او در آن دوره به آنها مشغول بود. با این حال او در قلمرو ادبیات داستانی به سرزمین خود بازگشت.
پینچون از زمانی که با اولین رمان پست مدرنش «وی» در سال ۱۹۶۳ به شهرت رسید و کتابش پرفروش شد، از توجه مطبوعات دوری کرده است. وی پس از آن با پوشاندن پنجره‌ها با ورقه‌های سیاه، نوشتن تمام شب و خوابیدن روزها، زندگی کرده و از آن هنگام در انزوا به نوشتن مشغول بوده و عکس سال ۱۹۵۳ او در کتاب سال دبیرستانش، آخرین عکس پرتره‌ای است که از وی در دست است.
مسکوب، سوگوار بودن را خوب بلد بود. کمتر نویسنده ایرانی، توانسته درباره احساساتی که در سوگ داشته چنین بنویسد. او در سوگ مادرش نوشته، در سوگ سهراب سپهری، در سوگ هوشنگ مافی، امیرحسین جهانبگلو، محمدجعفر محجوب، اسلام کاظمیه و در سوگ مرتضی کیوان. در لابه‌لای یادداشت‌های روزانه‌اش هم که با عنوان «روزها در راه» شناخته می‌شود، پراکنده از مرگ و سوگ و فقدان یادداشت‌هایی دارد؛ اما سه کتاب «سوگ مادر»، «در عشق و سوگ یاران» و «کتاب مرتضی کیوان» در حقیقت سوگواری او برای دوستان و یاران و مادرش است.
ماریو بارگاس یوسا، یکی از برجسته ترین نویسندگان اسپانیایی زبان و برنده جایزه نوبل ادبیات اهل کشور پرو روز یکشنبه در سن ۸۹ سالگی درگذشت.
«در رفتارم چیزی برای پنهان کردن ندارم و این شامل تصمیم برای تسلیم نشدن در برابر فشار تهدید دستیار سابقم برای علنی کردن این اتهامات جنجالی هم می‌شود؛ تهدیدی که اکنون او و وکلایش عملی کرده‌اند. اگر این پرونده به دادگاه برسد، با صداقت در برابر قاضی و هیات منصفه حاضر خواهم شد، چون اطمینان دارم آنها حقیقت را خواهند دید.»
داگ سولستاد سه بار جایزه منتقدان نروژ را از آن خود کرد و آثارش توسط نویسندگان بزرگی مانند هاروکی موراکامی ترجمه شد.
جین آستن که جین آستین یا اوستین هم نامیده می‌شود به دلیل آثارش در مورد جامعه طبقه متوسط انگلیسی مشهور است و تاثیر مستقیم آن بر داستان‌نویسی مدرن امروز مشهود است. با این حال او در دوران حیاتش تنها چهار کتاب منتشر کرد: غرور و تعصب، اِما، منسفیلد پارک و عقل و احساس. میلیون‌ها نسخه از کتاب‌های او در سراسر جهان فروش رفته و تبدیل به فیلم و مجموعه‌های تلویزیونی و حتی تئاتر و فیلم‌های موزیکال شده است.
«هاوارد با نظام کشورش درافتاد، حبس کشید و نامش به فهرست سیاه مطرودان رفت. ناشران بزرگ یا از همکاری با او منع شدند یا هر کدام به بهانه‌ای از پذیرش نوشته‌هایش طفره رفتند. به تنگنا افتاد، اما از عقایدی که به درستی‌شان باور داشت، دست نکشید. با این ویژگی‌ها، در فضای جنگ سرد به چهره جذابی برای شوروی تبدیل شد. سال ۱۹۵۳ جایزه ادبی استالین را تقدیمش کردند و گفتند: هاوارد فاست در فضای خردکننده تحریک و افترا به آرمان‌های خود وفادار مانده است و با قلمش همچنان از حقوق و آزادی انسان‌ها دفاع می‌کند.»
فوگارد با وجود تأسیس دو کمپانی تئاتری در شهرک‌های جداشده سیاه‌پوستان و امتناع شجاعانه از اجرا برای مخاطبان «فقط سفیدپوست» که توسط دولت تعیین شده بود، به دلیل این که خود سفیدپوست بود و هدف اصلی دولت نژادپرست آفریقای جنوبی نبود، به زندان نرفت، با این وجود با مصادره گذرنامه‌اش و ممنوعیت گاه‌به‌گاه نمایش‌ها و سوزاندن کتاب‌هایش مواجه شد.
