رابعه عدویه، از زنان برجسته عرفان اسلامی، در تذکرة‌الاولیای عطار نماد عشقی الهی و بی‌قید است. او خدا را نه از ترس جهنم و نه به امید بهشت، بلکه تنها برای خودش می‌پرستید. روایت عطار از رابعه، چکیده‌ای از عرفان ناب است.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۰ مطلب
رابعه عدویه، از زنان برجسته عرفان اسلامی، در تذکرة‌الاولیای عطار نماد عشقی الهی و بی‌قید است. او خدا را نه از ترس جهنم و نه به امید بهشت، بلکه تنها برای خودش می‌پرستید. روایت عطار از رابعه، چکیده‌ای از عرفان ناب است.
نگاهی به جایگاه امام جعفر صادق (ع) در کتاب عرفانی تذکرة الأولیاء از عطار نیشابوری؛ معرفی امام ششم شیعیان به عنوان نماد علم، زهد، و معرفت در بین اولیای الهی.
ذکر زندگی و کرامات مالک دینار، یکی از عرفای بزرگ اسلامی، بر اساس روایت عطار نیشابوری در کتاب تذکرة الاولیاء.
آن بحر اندوه آن راسختر از کوه آن آفتاب الهی آن آسمان نامتناهی آن اعجوبه ربانی آن قطب وقت ابوالحسن خرقانی رحمةالله علیه سلطان سلاطین مشایخ بود و قطب اوتاد و ابدال عالم و پادشاه اهل طریقت و حقیقت و متمکن کوه صفت و متعین معرفت دایم به دل در حضور و مشاهده و به تن در خضوع ریاضت و مجاهده بود و صاحب اسرار حقایق و عالی همت و بزرگ مرتبه و در حضرت آشنایی عظیم داشت
جنید بغدادی (۲۱۰–۲۹۷ هجری قمری / ۸۲۶–۹۱۰ میلادی) از بزرگ‌ترین و تأثیرگذارترین عرفای سده سوم هجری و یکی از چهره‌های برجسته تصوف اسلامی است که به‌عنوان «سید الطایفه» (پیشوای طریقت) شناخته می‌شود. او اهل بغداد بود و در محیطی علمی و مذهبی رشد کرد؛ ابتدا به فقه و کلام اشتغال داشت و سپس تحت تأثیر سری سقطی، عموی خود، به عرفان روی آورد.
آن سیاح بیداء طریقت، آن غواص دریای حقیقت، آن شرف اکابر آن مشرف خاطر، آن مهدی راه و رهبری، سهل بن عبدالله التستری، رحمة الله علیه از محتشمان اهل تصوف بود و از کبار این طایفه بود و درین شیوه مجتهد بود و در وقت خود سلطان طریقت بود
روایت عطار از بسطامی تنها حکایتی از کرامات و حالات او نیست، بلکه تصویری از سفری پرشور و پررنج در وادی عشق الهی است. بسطامی آن عاشقی بود که در هر لحظه، بندهای خودبینی را از هم می‌گسست تا به آنچه "نیستی در هستی" خوانده می‌شود، دست یابد.
شیخ وقت ابوبکر شبلی رحمةالله علیه ازکبار و اجله مشایخ بود و ازمعتبران و محتشمان طریقت و سید قوم و امام اهل تصوف و وحید عصر و بحال و علم بی همتا و نکت و اشارات و رموز و عبارات و ریاضات و کرامات او بیش از آنست که در حد حصر و احصاء آید...
فُضَیل عِیاض یکی از چهره‌های برجسته زهد و تصوف در تذکره‌الاولیا عطار نیشابوری است. او در ابتدا راهزنی مشهور بود، اما سرگذشت او پس از شنیدن آیه‌ای از قرآن که وجدانش را بیدار کرد، دگرگون شد.
غزل‌های زیبای شیخ مملو از جذبه‌های شور و حال سرمستانه با تکیه برنمادگرایی عرفانی و وجد و حال تأثرانگیز است. آثارعطار را بعضی منابع به تعداد سوره‌های قرآن ۱۱۴ عنوان دانسته‌اند ولی دانشمندان با مطالعه این کتاب‌ها بعضی از آثار نسبت داده به او را با دیده شک و تردید نگریسته‌اند. با این حال در فراوانی کتابهای شیخ جای هیچ گونه تردیدی نیست و عطار خود نیز در یکی از ابیاتش به کثرت نوشته‌جاتش اشاره کرده است.