در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۷ مطلب
از نظر مجموع مخاطبان فیلم‌های در حال اکران هم در حالی هفته گذشته آمار مخاطبان سینمای ایران از مرز 605 هزار نفر عبور کرده بود، که این هفته و متأثر از تبعات انتشار خبر قتل کارگردان شهیر سینما، این آمار به 438 هزار نفر کاهش یافته از افت نزدیک به 170 هزارنفری مجموع مخاطبان خبر می‌دهد.
مهرجویی ایده‌های بسیاری برای فلسفه‌ورزی و طرح مسائل پیچیده و غامض در فیلم‌ها و آثارش داشت اما هیچ‌گاه نخواست آن‌ها را برای طیف محدودی از مخاطبان که شاید از نگاه برخی «خاص» هم باشند، روایت کند، او همیشه برای همه مخاطبان سینمای ایران فیلم می‌ساخت و این آموزه‌ای بزرگ و کلیدی است که از این فیلمساز برای سینمای ایران به یادگار خواهد ماند.
زنده‌یاد داریوش مهرجویی در یکی از اظهارنظرهای دردناک خود، صراحتاً گفته بود: «من آنچنان که باید و شاید از مسیر فیلم‌سازی‌ام در ایران راضی نیستم، برای اینکه دائما در جنگ و جدال یا در معارضه با سیستم نظارت و سانسور بودم. چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب. بسیاری از کارهای من از «گاو» گرفته تا «پستچی» و «دایره مینا» و «مدرسه‌ای که می‌رفتیم»، از یک سال تا سه سال توقیف بودند یا سانسور شدند. جالب اینکه همین فیلم‌ها که بعدا اجازه اکران گرفتند، در فستیوال‌ها و جشنواره‌های مختلف داخلی و خارجی جایزه…
با همه این روایت‌ها و واکنش‌ها اما سوال اصلی کماکان به‌قوت خود باقی است؛ داریوش مهرجویی و همسرش، چرا و با چه انگیزه‌ای اینگونه از سوی قاتلان سلاخی شده‌اند؟ آیا در همین روزهای پیش‌رو و قبل از برگزاری آیین بدرقه استاد به خانه ابدی، این پرسش به پاسخ قطعی خواهد رسید؟
یکی دیگر از شایعات مربوط به این اتفاق تلخ هم، گزاره بریده شدن سر این کارگردان شهیر سینمای ایران بود. گزاره‌ای که با عنوان «سربری» در ساعات اولیه در برخی رسانه‌های رسمی هم منعکس شد، اما در پیگیری خبرگزاری‌ها از مسئولان پلیس، اینگونه تکذیب شد: «این حادثه به علت نامعلوم توسط فرد یا افراد ناشناس رخ داده و هنوز انگیزه قتل مشخص نیست. شواهد حاکی از آن است که این قتل بر اثر جراحت ناشی از ضربات سلاح سرد از ناحیه گردن و اعضای بدن انجام شده است.»
قتل بابک خرمدین کارگردان سینمای ایران به دست پدر و مادرش بوده که هر دو توسط پلیس بازداشت شدند.
