این سینمای «آهسته» است؛ فیلمهایی که از تماشاگر صبر طلب میکنند. این فیلمها برای این نیستند که شما را کسل کنند، بلکه هستند تا شما را تشویق کنند به تجربهی احساسات شخصیتها؛ اینکه خودتان را جای آنها بگذارید، زندگی آنها را بچشید و با چشمان خودتان چیزهایی را ببینید که آنها میبینند.