در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۵ مطلب
دست‌های پشت پرده‌ای وجود دارند که منافع سرشاری از دل این پروژه‌ها برداشت می‌کنند و در مقابل هر دستوری خلاف میل و منافع خود می‌ایستند. این جریانات از صنایع پتروشیمی، کود‌های اوره، ازت و فسفات درست می‌کنند و هر کیسه آن را حداقل ۱۵۰ دلار به فروش می‌رسانند.
کهرم گفت: مطالبات مردم اصفهان تنها درباره آب نبود، بلکه در مورد فرونشست زمین و آلودگی هوا نیز خواسته‌هایی داشتند. مردم اصفهان به حق می‌خواهند که بتوانند نفس بکشند.
اسماعیل کهرم گفت: با کمال تاسف، استخراج آب‌های زیرزمینی که در تمام کشور از حد مجاز و علمی فراتر رفته، باعث فرونشست دشت‌ها شده است. وقتی دشت فرو نشیند، سازه‌های سنگی به مانند آرامگاه کوروش نیز فروخواهد نشست.
کهرم می‌گوید: ما همین حالا هم درگیر جنگ آب هستیم، چندی پیش در ورزنه در استان اصفهان مردم نسبت به بی‌آبی و نحوه مدیریت آب اعتراض کردند و با آن‌ها برخورد شد. جنگ آب چه چیز دیگری غیر از این است؟ جنگ آب شروع شده و ما درون آن قرار داریم.
کهرم: «در خصوص ماجرای میانکاله واقعیت این است که در تالاب سم ریخته‌اند. برای اینکه ما در آن حوالی شکارچی داریم، صیاد ماهی داریم، گله‌دار داریم، گاومیش‌دار داریم، کشاورز داریم و در این میان البته سازمان حفاظت از محیط زیست هم داریم. این‌ها وقتی که به دلایلی با یکدیگر به مشکل می‌خورند و وضعیت پیچیده می‌شود و برخی اوقات از سوی برخی از آنان چنین اقداماتی صورت می‌گیرد و در تالاب سم می‌ریزند، مثلا کسی از محیط‌بانی دلخور است برای جبران کردن دلخوری خود می‌رود چندین بار اخطار می‌دهد و بعد تهدید به ریختن…
متاسفانه ما اصلا زیرساخت‌های لازم را نداریم. یعنی اگر به عنوان مثال همین سدها را در نظر بگیرید، می‌بینید که ما بیش از حد سد ساختیم. یعنی در زمان شاه ما تنها ۱۳ سد در ایران داشتیم، اما الان بیش از ۶۰۰ سد در کشور ساخته شده است
«به چهارراه مولوی رفتم تا کفتر بخرم. آنجا مرا می‌شناسند، انتخابش کردم، یک نر شایسته و خوش‌تیپ سینه کفتری، پا‌های بلند، چشم‌ها آگاه (مانند چشم سگ که در آن کنجکاوی است، چشم ناآگاه مانند گوسفند است.) فروشنده پاکتی کاغذی آورد تا کبوتر را در آن بگذارد. یک نفر که این قفس را تمیز می‌کرد و به کبوتر‌ها غذا می‌داد گفت: داداش! ذلیلش نکن، دستت بگیر و در ماشین رهاش کن».
اسماعیل کهرم: اگر بخواهیم در دنیا سرفراز شویم نیاز به این نخبه‌ها داریم. با یکی از خبرنگاران شرط بستم که کاوه مدنی تا شش ماه بیشتر دراینجا دوام نمی‌آورد و حالا من شرط را برده‌ام!خوشحالم برای جهان که کاوه مدنی به جایی می‌رود که می‌تواند کار کند.
به هوایِ آلوده عادت کرده‌ایم. هر صبح که از خانه می‌زنیم بیرون چشم می‌گردانیم و چند نفس عمیق می‌کشیم تا ببینیم امروز لایه سیاه بالای سرِ شهر ایستاده و یا شانس با ما یار است و آسمان هم کمی آبی. شانس هم اگر چندروزی در هفته یارِ ما باشد نباید دل خوش کنیم، چون درست زیرِ پایمان زمینی است که آلوده است. خاکِ آلوده معضلی است درست بیخِ گوشمان.
با سدها چه کنیم؟ این سئوال تکراری هنوز پاسخ روشنی ندارد. جلسات، بحث‌ها و سمینارها هنوز نتوانسته‌اند برای این سازه‌های بتنی عظیم چثه تعیین‌تکلیف کنند؛ سدها بمانند یا شکسته شوند؟ هنوز نمی‌دانیم، اما خوب می‌دانیم که مسئولان می‌خواهند تا پایان امسال 6 سد دیگر را افتتاح و معرفی کنند.
