آرمسترانگ هیچگاه شخصیت سیاسی نبود و بیشتر تصویر هنرمندی با یک نیروی کاریزماتیک از خود به جای گذاشت. او از مشهورترین موسیقیدانهای جاز، از برترین نوازندگان ترومپت و به عقیده بسیاری از منتقدان، بزرگترین شخصیت موسیقی غرب در قرن بیستم به شمار میرود. نوازندگی او به خاطر نوسانهای ریتمیک پیچیدهاش شهرت یافت و همچنین زمینهای قوی برای خلق تکنوازی در موسیقی جاز فراهم آورد.