«وضعیت رسانه رسمی در ایران اینگونه است که برای زمان طولانی بهتنهایی در یک استادیوم ملی در یک پیست یک بانده، مسابقه میداده، سلانه سلانه با هیکل فربه راه میرفته، وسط مسابقه تکنفره استراحتی هم میکرده و یک چای دبش هم نوش جان میکرده، سپس مسابقه را ادامه میداده است. در نهایت هم در مسابقه تک نفره قهرمان میشد و مدال طلا به خود میداد که نقره و برنز هم نداشت.»