فستیوال‌های موسیقی خاورمیانه، از کوچه‌های بوشهر تا معابد بعلبک، آوای هویت و مقاومت‌اند. با وجود شباهت‌هایی مانند حفظ میراث و گفت‌وگوی فرهنگی، تفاوت‌ها در سبک‌ها و چالش‌ها، رنگارنگی این منطقه را نشان می‌دهد.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۵۶ مطلب
فستیوال‌های موسیقی خاورمیانه، از کوچه‌های بوشهر تا معابد بعلبک، آوای هویت و مقاومت‌اند. با وجود شباهت‌هایی مانند حفظ میراث و گفت‌وگوی فرهنگی، تفاوت‌ها در سبک‌ها و چالش‌ها، رنگارنگی این منطقه را نشان می‌دهد.
ویدئویی از گلباران مدیر فرهنگ و ارشاد بوشهر، توسط هنرمندان و اهل فرهنگ برای حمایت از فستیوال کوچه را مشاهده کنید.
«شرایط کنونی جامعه بیش از هر زمان دیگری نیازمند همدلی، وفاق و آرامش است. شایسته می‌داند بدور از تشویش در فضا‌های اجتماعی و رسانه‌ای، فرصت مداقه و رسیدگی هوشمندانه به موضوع، در اختیار مسئولین ذی ربط قرار گیرد.»
این فیلم در فضای مجازی منتشر شده و نشان می‌دهد که چند نفر به دفتر رئیس اداره ارشاد بوشهر رفته و این گونه به او اعتراض می‌کنند. ادبیات طلبکارانه آنها قابل تامل است: رئیس ارشاد از قانون می‌گوید و آنها گوششان بدهکار نیست.
غلامعلی صفایی بوشهری گفت: «کوچه‌های بافت تاریخی بوشهر، یادآور مدح، مرثیه، دیانت و مقاومت‌اند؛ کوچه‌هایی که صدای علمای بزرگی، چون علامه بلادی، آل‌عصفور و نوحه‌خوانانی، چون کردی‌زاده‌ها، ناخدا عباس، شریفیان و آرامی‌ها هنوز در گوش جان مردم طنین‌انداز است. کوچه‌هایی که با قدم‌های شهدا و غیرتمندان آراسته شده‌اند و نباید به صحنه ناهنجاری بدل شوند. بوشهر، شهر رئیس‌علی دلواری و علمای بزرگ است و هرگز اجازه نخواهیم داد چهره دینی و انقلابی آن دستخوش تغییر شود.»
وقتی «فستیوال کوچه» در اوج شور و هیجان خیابانی ناگهان خاموش شد، هیچ‌کس تصور نمی‌کرد این سکوت خودجوش، بلندترین فریاد همدلی باشد.
حسین نوری و نادر علیزاده در یادداشت‌هایی توییتری به اظهارات قاسم روانبخش درخصوص فستیوال کوچه واکنش نشان دادند.
قاسم روانبخش، نماینده قم در مجلس گفت: «وضعیت فرهنگی کشور در شأن جمهوری اسلامی نیست. سرگرم کردن مردم به امور واهی و برگزاری جشن «کوچه» و رقص مختلط زن و مرد در کوچه‌های بوشهر، توهین به فرهنگ دینی مردم ایران است. با این کار‌ها افکار عمومی را از اقتصاد مردم به حاشیه نبرید. وقتی از حجاب کوتاه آمدیم و قانون عفاف و حجاب را کنار گذاشتیم، گام بعدی رقص مختلط در کوچه و خیابان است؛ گام بعدی چه بسا حرکت به سمت جشن فرهنگ و هنر شیراز که در طاغوت برگزار می‌شد است. یک روز در قم، یک روز در سالن وزارت کشور و…
«فعال سیاسی اصلاح‌طلب معتقد است که مسئله اصلی مخالفت‌ها با فستیوال کوچه به علت ترس از تصرف عرصه عمومی از سوی رقیب است. نظام سیاسی از مرحله‌ای به بعد متوجه شد که چندان قرابتی با مطالبات فرهنگی و سبک زندگی بخشی از مردم ندارد ولی قصد و توان مقابله و برخورد را هم نداشت و صد البته دوست هم نداشت که آن فرهنگ و رفتار در عرصه عمومی ظهور و بروز یابد. در واقع مسئله بر سر شکست انحصار کوچه و خیابان و عرصه عمومی است و نه چیز دیگر. اینکه می‌گویند این‌ها خلاف شرع است یا اختلاط زن و مرد و... این‌ها همه بهانه اس…
پیش از آنکه عزای عمومی اعلام شود، برگزارکنندگان با صدور بیانیه‌ای، برنامه‌های خود را به شکلی سوگوارانه ادامه دادند و در نهایت، با احترام به شرایط جامعه، در صفحه رسمی خود خبر از پایان این رویداد فرهنگی دادند. این تصمیم، بدون هیچ دستور یا دستورالعملی، از دل فهم عمیق فرهنگی و بومی جامعه هنری برخاست و نشان داد که حوزه فرهنگ و هنر، همیشه پیشگام در همراهی با مردم و شرایط اجتماعی بوده است.