سیاهچالهای که به‌عنوان نامزد این دسته شناخته شده است،HLX-1 نام دارد و حدود ۴۰ هزار سال نوری از مرکز کهکشان NGC 6099 و بیش از ۴۵۰ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۲۸ مطلب
سیاهچالهای که به‌عنوان نامزد این دسته شناخته شده است،HLX-1 نام دارد و حدود ۴۰ هزار سال نوری از مرکز کهکشان NGC 6099 و بیش از ۴۵۰ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد.
دو سیاهچاله عظیم با جرم ۱۳۷ و ۱۰۳ برابر جرم خورشید، موفق شدند با وجود جرم ترکیبی عظیم خود، به هم چسبیده بمانند و با سرعت ۴۰۰ هزار برابر سرعت چرخش زمین بچرخند تا سیاهچالهای حتی بزرگتر را تشکیل دهند.
این نظریه توسط فیزیکدان روس‌تبار، یاکوف زلدوویچ (Yakov Zeldovich)، توسعه یافت. وی چند سال بعد پیشنهاد کرد که اگر نور با سرعتی باورنکردنی از اطراف یک استوانه فلزی در حال چرخش عبور کند، تقویت انرژی مشابهی ممکن است اتفاق بیفتد. وی همچنین پیش‌بینی کرد که اگر یک آینه بازتابنده، استوانه را احاطه کند، انرژی می‌تواند در یک حلقه بازخورد مثبت ایجاد شود.
مکانیسم ترجیحی طبیعت برای استخراج انرژی سیاهچاله را می‌توان در «اختروش‌ها» مشاهده کرد. اختروش‌ها سیاه‌چاله‌های کلان‌جرمی با جرم میلیون‌ها یا میلیارد‌ها برابر خورشید هستند که توسط ابری صاف از گاز و غبار چرخان به نام «قرص برافزایش» احاطه شده‌اند. این امر در مقیاسی بسیار کوچکتر توسط «ریزاختروش‌ها» تکرار می‌شود؛ جایی که یک قرص برافزایشی از گاز و غبار، سیاهچالهای با جرم ستاره‌ای در حال چرخش بسیار کوچکتر با جرمی بین ۱۰ تا ۱۰۰ برابر خورشید را احاطه کرده است.
از آنجا که زمین به دور مرکز کهکشان راه‌شیری می‌چرخد، محققان انتظار دارند که اثر دوپلر بر مشاهده‌ی سرعت کهکشان تاثیر بگذارد. این اثر زمانی رخ می‌دهد که امواج از یک جسم متحرک به یک ناظر می‌رسند. یک مثال رایج از این پدیده، تغییر صدای آژیر قطار است که با عبور از کنار ناظر تغییر می‌کند. امواج نور نیز تحت تأثیر همین اثر قرار می‌گیرند و ممکن است باعث شوند نور کهکشان‌هایی که در جهت مخالف چرخش زمین می‌چرخند، روشن‌تر به نظر برسند.
علم کیهان‌شناسی همچنان در حال پیشرفت است و همچنان چیز‌های شگفت‌انگیزی در مورد سیاهچالهها و رفتار‌های آنها وجود دارد که کشف نشده است. با ترکیب اطلاعات به‌دست‌آمده از مشاهدات ایکس‌ری و فوران‌های کوآزی‌دوره‌ای، ممکن است که به‌زودی درک بهتری از چگونگی تعامل سیاهچالهها با ستارگان و محیط اطراف آنها به دست آید.
فیلترینگ جدی در ایران تقریبا از سال ۱۳۸۸ با فیلتر شدن یویتوب و توییتر شروع شد و تا امروز تقریبا هر روز بر دامنه و وسعت آن افزوده شده است.
در موقعیت فعلی، محققان به دنبال سناریوهایی هستند که بتواند ماده تاریک را بیشتر آشکار کند و توضیح دهد. سوالی که ذهن آنها را درگیر کرده این است که چرا برای پی بردن به راز نهفته این ماده از سیاهچالهها کمک نگیریم؟ شاید این سوال مضحک به نظر برسد و پیش خودتان بگویید که چطور سیاه چاله‌ها که هر نوری را می‌بلعند، می‌توانند ماده تاریک را نمایان کنند؟
دانشمندان تصور می‌کنند این جفت سیاهچاله احتمالاً پس از برخورد کهکشان‌هایشان در گذشته شروع به گشتن به دور یکدیگر کرده‌اند.
دیدن یک سیاهچاله کار سختی است. از این گذشته، چشمان ما برای درک جهان به فوتون نیاز دارد و امااز آنجایی که فوتون‌ها (معروف به نور) نمی‌توانند از سیاهچاله بگریزند، مشاده به سرعت غیرممکن می‌شود.
