در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۷۰۶ مطلب
برنامه «زمانه» شبکه دو که در هر قسمت موضوعات روز جامعه را با حضور کارشناسان به بحث و بررسی می‌گذارد، در یکی از قسمت‌های اخیر خود با موضوع «کشتار دلسوزانه؛ با غذادهی به سگ‌های ولگرد» روی آنتن رفت و در اقدامی کم‌سابقه به انتشار یک مکالمه ضبطی تهدیدآمیز همراه با فحاشی، خطاب به کارشناس برنامه اقدام کرد.
«به مدت ۲ هفته، پا‌های من کبود شده بود، چون مجبور بودم روی تیغه پاهایم بایستم. انگار که زانو ندارید و این واقعاً برایم اذیت‌کننده بود. برای تمرین، یک پای مصنوعی بسته بودم و از عصا‌هایی استفاده می‌کردم که کمکم کند تا سخت‌تر راه بروم و تمریناتی داشتم که من را اذیت می‌کرد. با این حال با این نقش دوست داشتم نشان دهم که معلولیت محدودیت نیست و آدم‌ها باید امیدوار باشند.»
همواره آمار متناقضی از میران مخاطبان صداوسیما متشر شده که یکی از عوامل اصلی این ضد و نقیض‌ها عدم شفاف‌سازی میران بینندگان دقیق است.
بر اساس یافته‌های این نظرسنجی، ۲۹.۵ درصد ایرانیان ویژه برنامه‌های شب یلدای صدا و سیما را دیده‌اند. از بین بینندگان ویژه برنامه‌های شب یلدا؛ ۵۹.۲ درصد ویژه برنامه «یلدای مادرانه» شبکه سوم سیما را دیده‌اند، ۲۴ درصد از شبکه‌های استانی، ۸.۱ درصد از شبکه یک سیما و ۷.۶ درصد از شبکه دو تماشاگر این برنامه‌ها بوده‌اند
جان تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه‌ای محلی در زادگاهش، هلنبرگ، شروع کرد و در ادامه در آکادمی لارچ فیلد (Larchfield) تحصیل خود را ادامه داد و از نظر علمی میان همسالان خود درخشید. او از همان ابتدا به سازوکار وسایل الکترونیک علاقه‌مند بود و سعی می‌کرد با بازکردن وسایل مختلف و مشاهده اجزای آن مکانیزم عملکرد آنها را دربیابد. روشی که مادر جان نیز آن را تحسین می‌کرد.
«جان لوگی برد» (John Logie Baird) از پیشگامان بزرگ دنیای تلویزیون و فناوری‌های ارتباطی بود.
در نخستین روزها، تلویزیون ایران هر روز تنها چهار ساعت برنامه داشت: از نمایش‌های کودکانه گرفته تا آموزش زبان، اخبار، فیلم‌های سینمایی و مباحث روان‌شناسی. این برنامه‌ها، به‌خصوص برای جامعه‌ای که هنوز به شنیدن صدا از رادیو خو گرفته بود، جلوه‌ای شگفت‌آور داشت.
ویدئویی از شوخی میثم درویشان‌پور با قزوینی‌ها در فضای مجازی وایرال شد که واکنش‌های زیادی را به دنبال داشت.
مهدی اقراریان رییس کمیته نظارت شورای شهر تهران گفت: این نقد به رسانه ملی وارد است که یک رسانه یک طرفه است و صدای منتقدین آقای زاکانی از رسانه ملی به گوش شهروندان تهرانی نمی‌رسد.
