در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۷۱۳ مطلب
«یکی از نقد‌های مهم به چنین اعترافاتی، زمان آن است. چرا حالا؟ چرا وقتی که ضرغامی در اوج قدرت فرهنگی بود، مجال و شجاعت گفتن این حرف‌ها را نداشت؟ چرا در همان سال‌ها، در برابر جریان‌هایی که می‌خواستند سینما را به عنوان یک ابزار روایت زندگی واقعی مردم حفظ کنند، ایستاد و از توقیف و حذف حمایت کرد؟»
علی نصیریان بازیگر پیشکسوت تلویزیون، سینما و تئاتر در گفتگویی از بازیگری خداحافظی کرد.
«همه بحث درباره سهوی بودن است. چنین برنامه‌ای اگر سهوی باشد نشانه ناآگاهی مطلق سیاسی تهیه‌کننده و مجری و ناظر و همه دست‌اندرکاران برنامه است؛ به‌ویژه که برنامه ضبط شده هم بوده است. پذیرش سهو در این کار مستلزم پذیرش یک نتیجه ساده است. آیا صداوسیما حاضر است این را بپذیرد؟ اگر بلی باید نسبت به ارزشمندی و اعتبار تولیدات و نیز اصل وجودی و کارایی این نیرو‌ها در آن رسانه شک کرد.»
«در رویکردی بی‌تعارف و بدون تکلف این سریال ارزش چندانی نداشت و هیچ مفهوم اخلاقی، اجتماعی و خانوادگی مثبتی برای خانواده‌های ایرانی نداشت. اثری بسیار ضعیف که لودگی را تبلیغ می‌کرد و حتی یک سکانس فیلمفارسی که موج مردانگی، پهلوانی و انسانیت بود به تمام این اثر می‌ارزید. حقیقتاً با نگاهی عمیق و عاری از تعارف «پایتخت» آیا هیچ تاثیر مثبتی در مردم داشت و هیچ رفتار انسانی اجتماعی را ترویج کرد»
عمو‌های فیتیله‌ای با مجموعه «دوقلو‌ها در شهر پنج‌ستاره» قرار است روز‌های آینده به آنتن تلویزیون برگردند.
«ناریا» روایتگر زندگی هوژان دانشمند ایرانی است که درگیر باند‌های تبهکاری و کلاهبرداری می‌شود. داستان از جایی آغاز می‌شود که اخبار اختراع مهم و استراتژیک او مثل یک بمب صوتی در داخل و خارج از کشور سر و صدای زیادی به پا می‌کند.
«اینکه مراسمی بزرگ برای پخش قسمت پایان سریال برگزار شود، آن هم یک سریال تلویزیونی که تابه‌حال سابقه نداشته، هم در این دوران اتفاق مهمی محسوب می‌شود. اما نمی‌شود این نکته را نادیده گرفت که با رها کردن بخشی از داستان به نظر مخاطب وفادار این سریال اهمیت داده نشد و این موضوع از برگزاری آن جشن و اکران عمومی اهمیت بیشتری دارد.»
اینکه ما مجبوریم هرازچندگاهی ساده‌ترین مسائل را به برنامه‌سازان و مجریان صداوسیما گوشزد کنیم اتفاق خوبی نیست. حداقل انتظار این است که در زمانه فعلی بساط برخی چیز‌ها از جمله نگاه‌های جنسیت‌زده و نژادپرستانه جمع شده باشد که متاسفانه چنین نیست.
انیمه Dorohedoro جامعه‌ای را به تصویر می‌کشد که قدرتمندان به شکل جادوگران، از توانایی‌های خود برای تبدیل کردن انسان‌ها به ابزار استفاده می‌کنند.
«دست‌اندرکاران پایتخت می‌گویند این کار یک کار رئال است و ما باید آن را ادامه دهیم. این در حالی است که بازیگران مرده دیگری هم به بازی بازگشتند. در یک کلام بگویم که بازی کردن در نقش روح باباپنجعلی هم خلاف میل باطن و روحیه من بود. به گمانم در شأن من نیست که در این موارد بیش از این با آنها صحبت کنم. همیشه هم روزی دست قوزی نمی‌افتد. هنر همان‌طور که گفتم یک داد و ستد بین من و مردم است. به هر حال من از باباپنجعلی و پایتخت عبور کرده‌ام.»
