در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۵۷ مطلب
سریالی که بر اساس داستانی به نام «برده‌ای به نام ایزائورا» ساخته شد، در کوبا به پدیده‌ای بی‌سابقه تبدیل شد. به گفته آلدیم میگل، که وب‌سایتی درباره لوسلیا سانتوس راه‌اندازی کرده، فیدل کاسترو، رئیس‌جمهور وقت کوبا، نه‌تنها همه قسمت‌های این مجموعه را تماشا کرد، بلکه دستور داد سهمیه‌بندی برق در زمان پخش این سریال متوقف شود تا مردم آن را ببینند.
تصویری که در ادامه می‌بینید متعلق به حضور فیدل کاسترو در کنار خروشچف در سال ۱۳۴۲ در مسکو است.
یک ایرانی به نام محمود مولازاده با ابراز تمایل به خرید این محموله بزرگ باعث توجه مطبوعات ایران به خودش شده بود.
سال ۱۹۴۷، فیدل هنوز دانشجو بود که دانه‌های انقلابی در دلش جوانه زد. دل به مبارزه علیه ظلم و ستم بست؛ علیه دیکتاتورها و نفوذ آمریکایی‌ها. روزهای شور و هیجان در کلمبیا و همراهی با تبعیدیان دومینیکن، بخشی از این مسیر پرماجرا بود. زندان و تبعید اما نمی‌توانستند شعله‌ای که در او زبانه می‌کشید را خاموش کنند.
این روز‌ها بحث بشار اسد و نسبتش با مردم سوریه حسابی داغ است. من هم چند روز پیش چیزی در همین باره نوشتم. مختصر و مفیدش اینکه: بشار با مردمانش چنان تا کرد که به هنگام رفتنش کمتر کسی بود که خوشحال نباشد. اما فرصت نشد توضیح بدهم که آن حرف‌ها به معنای نادیده گرفتن جنایات دشمنان بشار نیست.
در ادامه تصویری کمتر دیده شده از دیدار سیدحسن خمینی با فیدل کاسترو را در کوبا و در تابستان سال ۱۳۸۰ مشاهده می‌کنید.
تصویری از سعید جلیلی در کنار هیات همراه فیدل کاسترو را ببینید.
اگر دست کاسترو در پایان عمر پر بود، به جای تفاخر به ثابت‌قدمی‌اش، به رفاه و آزادی و عدالتی که برای مردم کوبا به ارمغان آورده بود افتخار می‌کرد. یعنی همان مطلوباتی که در 8 ژانویۀ 1959، در اولین روز رهبری‌اش، به مردم کوبا وعده داده بود.
در بین جنبش‌های انقلابی تندروی آمریکای لاتین و آسیا، اندیشه‌های چه‌گوارا و و نیز دومین "اعلامیۀ هاوانا" در ۱۹۶۳ محبوبیت بسیاری داشتند. در آن اعلامیه، کاسترو مردم آمریکای لاتین را به جنگ‌های چریکی بر ضد حکومت‌هایشان فرا خوانده بود.
شش دهه پس از انقلاب کوبا ورزش حرفه‌ای بوکس در این کشور از سر گرفته شد.
