در واقع نخستین راهی که عکاسان برای رسیدن به عکس رنگی به فکرشان رسید رنگ کردن عکس پس از ظهور آن بود، اقدامی که به رنگ‌های خاص با قابلیت ماندگاری زیاد نیاز داشت. آنها در این روش عکس را ظاهر می‌کردند و سپس با دقت فراوان و با قلم نقاشی آن را مطابق واقعیت و گاه به رنگی که می‌خواستند در می‌آوردند. این روش بین عکاسان و مجموعه‌داران عکس در ایران عصر قاجار هم رواج داشت و آنها کپی‌های متعددی از یک عکس را با رنگ‌های متنوع رنگ‌آمیزی می‌کردند.
