در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۳۲ مطلب
برقراری نخستین پرواز تجاری از مبدا یمن به عربستان از زمان آغاز جنگ یمن (در سال ۲۰۱۶) و البته تشدید گمانه‌زنی‌ها در مورد پیام‌های فیصل بن فرحان برای طرف ایرانی با محوریت پایان دادن به بن بست سیاسی در لبنان، دو سیگنال و پالس مهم سفر اخیر وزیر خارجه عربستان به ایران به شمار می‌روند که در نوع خود می‌توانند سنگ محک‌های جدی برای تداوم روند تنش زدایی از روابط تهران-ریاض نیز باشند.
عربستان سعودی امیدوار است با امضای توافقنامه‌ای با ایران برای بازگرداندن وضعیت عادی از مرز‌ها و زیرساخت‌های حیاتی خود در برابر حملات حوثی‌ها محافظت کند. همچنین برای دستیابی به اهدافی که بر اساس چشم انداز ۲۰۳۰ عربستان پیش روی خود قرار داده اند، صلح بلندمدت با ایران ضروری است.
توافق عادی سازی ایران و عربستان یک نقطه عطف مهم در زمینه درگیری‌های بین‌المللی به سمت تضعیف هژمونی آمریکا و به رسمیت شناختن نقش احتمالی برای ابرقدرت‌های در حال ظهور به نمایندگی از چین است. چالش‌های زیادی پیش روی دو کشور برای پیشرفت در پرونده‌های پیچیده بین آن‌ها وجود دارد و همچنین مشکلاتی پیش روی آمریکا و اسرائیل در یافتن ابزار‌های فشار یا اغواء برای برهم زدن توافق وجود دارد.
توافق با عربستان و به تبع آن امارات، حتما گشایش‌های ارزی داشته است و ثابت نگه داشتن نسبی قیمت ارز در دو ماه اخیر تا حد‌ی مؤید وجود خبر‌های مزبور است، ولی تا هنگامی که در مسیر برداشتن تحریم‌ها حرکت نشود، هیچ گشایش جدی‌ای در اقتصاد رخ نخواهد داد. حتی اگر تحریم‌ها هم از خلال برجام حل شوند، باز هم بهبود وضع اقتصادی مستلزم داشتن یک برنامه اقتصادی قابل‌قبول با مجموعه‌ای از نیرو‌های توانمند است که متاسفانه هیچ‌یک از این دو شرط دیده نمی‌شود.
علی واعظ و ولی نصر در نشریه "فارین افرز" مقاله‌ای منتشر کردند و ایده توافق منطقه‌ای به جای برجام را مطرح کردند که بر اساس آن ایران برنامه هسته‌ایش را بسیار محدود کند. اما تحریم‌های اروپا و آمریکا ادامه یابد و در عوض به توافق با کنشگران مختلف منطقه‌ای دست یابد. کارشناسان حوزه سیاست خارجی، به نقد این ایده و اینکه تا چه اندازه برای طرفِ ایرانی حامل منفعت بوده و اساسا واقع بینانه است، پرداخته‌اند.
تردیدی نیست که رئیس جمهور احتمالی جمهوری‌خواه آمریکا، فشار‌های فراوانی را بر طرفِ سعودی وارد خواهد کرد تا در اجرای سیاست‌های ضدایرانی با آن‌ها همکاری کند. موضوعی که می‌تواند بار دیگر آتش تنش و درگیری‌ها در منطقه خاورمیانه را شعله‌ور کند و روابط تهران و ریاض را به سمت بی ثباتی سوق دهد.
چینی‌ها سرمایه‌گذاری‌های بزرگی در کشور‌های جنوب خلیج‌فارس دارند و همینطور بزرگترین مصرف‌کننده انرژی خلیج‌فارس و این منطقه هستند؛ در نتیجه امنیت و ثبات خاورمیانه برای آن‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است و طبیعتا صلح در این منطقه برای آن‌ها بسیار مهم است. با توجه به همین مسئله نیز ممکن است بخواهند در موضوع صلح خاورمیانه و حل مناقشه اسرائیل و فلسطین نیز ورود کنند و دیپلماسی خود را در قبال این موضوع نیز مانند آمریکا و اروپا فعال کنند، چراکه هم روابط بسیار گسترده‌ای با تل‌آویو دارند و هم این گستردگی…
مقام‌های دولتی و کارشناسان می‌گویند که ثبات بیشتر در خاورمیانه به نفع ایالات متحده است حتی اگر چین آن را محقق کرده باشد.
ریاض با کمرنگ شدن شراکت بلند مدت با آمریکا دیپلماسی خود را در جهت قطعی اتخاذ رویکرد غیر متعهد تنوع می‌بخشد.
وزیر امور خارجه گفت: در اغتشاشات پاییز، برخی کشور‌ها و از جمله آمریکا با مداخلات خود دچار خطا شدند. ما الان در نقطه‌ای قرار داریم که رسیدن به توافق و جمع بندی توافق می‌تواند دست یافتنی باشد؛ به شرطی که طرف آمریکایی واقع‌بینانه برخورد کند.
