گفته اند که در ابتدای دهه 30 و در جریان مجلس شانزدهم، وقتی که تعداد قابل توجهی از نمایندگان در جریان نطق های رسمی خود به شدت به شعبان جعفری و اقدامات و تحرکات آشوب طلبانه او می تاختند، شعبان که این نطق ها را از طریق رادیو می شنید و مرتباً نامش در رسانه ها مطرح می شد، آنچنان خوشحال می گردید که اندازه نداشت و از اینکه نمایندگان او را بی مخ می نامیدند از خود بی خود می شد و به شادی و شعف زائدالوصفی می پرداخت!!!!