در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۳ مطلب
داستان شیطنت‌ها، واقعی باشد یا جعلی، به‌هرحال بامزه است و نوعی احساس همدلی در ما ایجاد می‌کند. اما نکتۀ غریبی در اینجا هست؛ شیطنت اساساً رفتاری نادرست است و کسانی که دست به شیطنت می‌زنند، دست‌کم اگر گیر بیفتند، عموماً با تنبیه و سرزنش مواجه می‌شوند، نه تشویق و ستایش. پس چرا داستان شیطنت‌کاری‌ها غالباً واکنش مثبتی در ما ایجاد می‌کند؟ آیا ممکن است در شیطنت نوعی فضیلت وجود داشته باشد، یا می‌توان در افراد اهل شیطنت قائل به نوعی شرافت شد؟
بخش عمده قدرت طنز و شوخی، شیمیایی است. وقتی می‌خندیم، مغز ما کورتیزول (عامل آرامش و کاهش استرس) کمتر و اندورفین (که به ما حس یک دونده در اوج دویدن را می‌دهد) و اوکسی‌توسین (که به آن «هورمون عشق» می‌گویند) بیشتری ترشح می‌کند؛ یعنی اوج هیجان یک انسان.
«چرا مردم می‌خندند؟» شاید این سوال را از گوگل یا شخص دیگری پرسیده باشید و به جوابی نرسیده باشید. اما جواب اینجا است.
