بعد از مطرح شدن دلنگرانی‌ها و هشدار‌هایی که از احتمال تخریب بافت تاریخی عودلاجان خبر می‌دادند، سرانجام قرار شد بنا‌های واجد ارزش تاریخی فرهنگی، ساختار شهری، دانه‌بندی و معابر تاریخی و دیگر ارزش‌های شهری و ناملموس این محله حفاظت شوند.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۳ مطلب
بعد از مطرح شدن دلنگرانی‌ها و هشدار‌هایی که از احتمال تخریب بافت تاریخی عودلاجان خبر می‌دادند، سرانجام قرار شد بنا‌های واجد ارزش تاریخی فرهنگی، ساختار شهری، دانه‌بندی و معابر تاریخی و دیگر ارزش‌های شهری و ناملموس این محله حفاظت شوند.
«بیست سال پیش، زمانی که بولدوزر‌های شهرداری در بخش‌های مختلف بافت تاریخی عودلاجان در حال تخریب خانه‌های تاریخی این محله بودند، سازمان وقت میراث فرهنگی کشور محدوده بافت تاریخی عودلاجان را که از شمال به خیابان امیرکبیر، از غرب به خیابان ناصرخسرو، از جنوب به خیابان پانزده خرداد و از شرق به خیابان ری منتهی می‌شود را در ۲۴ اسفند ۱۳۸۴ به عنوان دومین بافت تاریخی شهر تهران با شماره ۱۵۳۸۱ در فهرست آثار ملی ثبت می‌کند.»
عودلاجان یا اودلاجان یکی از محله‌های قدیمی شهر تهران است که روزگاری در زمان قاجار از محله‌های قدیمی و اصیل پایتخت بوده است. عودلاجان پیشینه‌ای بیش از چهارصد سال دارد و از آنجایی که عودلاجان منطقه وسیعی را در بر می‌گیرد، می‌توان آن را به سه قسمت پامنار، امامزاده یحیی و ناصرخسرو تقسیم کرد. هرچند اکنون تهران؛ پایتخت شلوغ و پرجمعیت ایران با برج‌ها و ساختمان‌های بلند، پاساژها، خانه‌ها و محله‌های جدید چهره متفاوتی از طهران قدیم به خود گرفته است، اما در همین شهر نیز کوچه و محله‌هایی نیز هستند که با…
۱۴ مهرماه روز تهران است، شهری تاریخی که هم پایتخت کشور ما است و هم هویت تاریخی و فرهنگی مردم شهر تهران تلقی می‌شود. تهران دارای محله‌های تاریخی است که هر کدام از این محله‌ها می‌تواند هویت شهر تهران را به دیگران نشان دهد. یکی از این محله‌ها عودلاجان پامنار است که دارای بی شمار خانه‌های تاریخی و سردرهای تاریخی درون خود است. درست است که بسیاری از این خانه‌های تاریخی توسط سازمان زیباسازی شهر تهران مرمت و بازسازی شده اند، اما دربرابر این بازسازی و مرمت ها، خانه‌ها و سردر‌هایی نیز هستند که نه تنها…
تهران پایتخت شلوغ و پرجمعیت ایران با برج‌ها و ساختمان‌های بلند، پاساژها، خانه‌ها و محله‌های جدید چهره متفاوتی از دوران قدیم به خود گرفته است؛ اما در همین ابر شهر نیز کوچه و محله‌هایی هستند که با گذر از آن‌ها می‌توان سراغی از هویت گذشته پایتخت را گرفت و خاطرات آن روز‌ها را مرور کرد. یکی از این محله‌ها «عودلاجان» نام دارد که در عهد قاجار و حتی تا در زمان پهلوی یکی از محله‌های اصلی پایتخت به شمار می‌رفت و در تاریخ پر فرازونشیب این شهر نقش بسزایی داشت. ساکنین آن در قدیم بیشتر یهودی بودند و از غرب…
شهرداری منطقه ۱۲ تهران، سردر یک خانه دوره قاجار که در سال ۱۲۳۷ با نام میرزا نبی‌خان نشانه‌گذاری شده را با سیمان مرمت کرده و باعث تخریب هویت و اصالت تاریخی آن شده است.
محله سرچال به ویژه کوچه هفت‌کنیسه همواره در بعد از ظهر‌های جمعه، حال و هوای دیگری داشت. اهالی محل قبل از ظهر دست به کار شده و سراسر کوچه و در دیوار‌ها را تمیز و پاک می‌کردند گویی تحول بزرگی در پیش است سپس با بقچه‌ای راهی حمام می‌شدند.
عودلاجان یکی از محلات قدیمی تهران است که پر از کوچه‌های باریک با معماری سنتی و سیمانی است. در این محله که اکثر بنا‌های آن دست نخورده و فرسوده باقیمانده اند، سال هاست خانه‌ها تبدیل به کارگاه‌های دوزندگی کیف مدارس شده است. کارگاه‌هایی که در کنار فواید اقتصادی به دلیل غیرقابل دسترس بودن منطقه در زمان بروز خطر برای تیم‌های امدادی، فعالیت آن‌ها با مخاطرات زیادی روبروست.
عمارت زیبای دبیرالمک از آنجا که متعلق به «میرزا محمدحسین خان فراهانی» منشی امیرکبیر بود به عمارت دبیرالملک معروف شد. میرزا محمدحسین خان فراهانی پس از آنکه ۴ سال منشی امیر کبیر بود مدتی به سمت وزیر داخله و نیز حاکم اراک رسید.
نژادبهرام ادامه داد: آمار‌ها نشان میدهد که چهار دهه پیش قریب به ۴۲ هزار نفر جمعیت در آن محله سکونت داشتند این در حالی است که در سال ۱۳۹۵ جمعیت محله عولاجان معادل ۱۳۳۰۰ نفر برآورد شده است که نشان میدهد بیش از ۲۸ هزار نفر از جمعیت از آن محله در طول چهل سال گذشته مهاجرت کردند و به دلیل همجواری با بازار و مراکز اقتصادی، قریب به ۲۰ درصد از بنا‌های مسکونی محله به انبار و بنا‌های متروکه تبدیل شده است.