آلفرد نوبل پس از این کشف، به کار روی مواد منفجره ادامه داد. او سال ۱۸۶۷ ساختار «ژلاتین انفجاری» را منتشر کرد. این ماده شکل قویتر دینامیت است که حساسیت کمتری به شوک و رطوبت دارد و در برابر آب نیز مقاوم است. نوبل ۱۸۸۷ «بالیستیت» (Ballistite) را اختراع کرد که آن را «پودر انفجاری نوبل» نیز نامید. این ماده منفجره که ترکیبی از نیتروگلیسرین، نیتروسلولز و کافور است، تقریباً هیچ دودی نداشت.