همان‌طور که نور ضدهوایی‌ها را در آسمان دزفول تماشا می‌کردند، تصور داشتند این جنگ به‌زودی تمام می‌شود اما طولی نکشید که همه‌چیز جدی شد. کمی بعد مجبور بودند بچه‌هایشان را زیر تخت‌ها بخوابانند تا از آسیب‌های احتمالی بمباران‌ها، جلوگیری کنند. حتی پس از آن‌که جنگ تمام شد هم اثر آن از بین نرفت و همان‌طور که دیوارهای آبادان جای گلوله‌ها را حفظ کرده بودند، خاطرات مردم و حتی فرهنگ و آداب و رسومشان نیز از تخریب و ویرانی بی‌نصیب نماند.
