در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۳۶۸۵ مطلب
موج محکومیت جهانی علیه جنگ غزه، از تهدید بازداشت نتانیاهو توسط ایرلند، اسپانیا و لیتوانی تا اعتراض پژوهشگران و رهبران پیشین اسرائیل، شدت گرفته است. با وجود بحران انسانی و تخریب گسترده زیرساخت‌های غزه، نتانیاهو با سه «نه» قاطع، هرگونه دولت فلسطینی را رد کرده و مسیر اشغال کامل غزه را پیش می‌برد. اسرائیل همزمان بخش‌هایی از لبنان و سوریه را در کنترل دارد و طرح‌هایی برای الحاق کرانه باختری دنبال می‌کند. طرح‌های تخلیه اجباری دو میلیون فلسطینی، یادآور راهبرد تاریخی توسعه‌طلبانه اسرائیل است.
مسیر پیش‌رو نشان خواهد داد که آیا این توافق به یک نیروی تثبیت‌کننده تبدیل می‌شود یا به کانون تنشی تازه در منطقه. ایران پیش‌تر نارضایتی خود را آشکارا اعلام کرده و نفوذ روسیه در بخش‌های امنیتی و انرژی ارمنستان همچنان قابل‌توجه است.
ویدئویی که خبرگزاری فرانسه منتشر کرده است یک گوزن شمالی را نشان می‌دهد که در اطراف پایگاه مشترک المندورف-ریچاردسون در آلاسکا، یک روز قبل از برگزاری نشست دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه درباره اوکراین، پرسه می‌زند. این دیدار قرار روز جمعه ۲۴ مرداد در پایگاه المندورف-ریچاردسون در آلاسکا برگزار شود.
دونالد ترامپ وعده پایان جنگ اوکراین را می‌دهد، اما رویکردش در قبال روسیه تفاوتی با سیاست‌های شکست‌خورده پیشینیان ندارد: تکرار تحریم‌های تدریجی که بیشتر به مردم عادی آسیب می‌زند تا نخبگان. پوتین، دیدار با ترامپ را نمایش پیروزی می‌داند. شروط صلح مسکو شامل الحاق سرزمین، توقف کمک‌های غرب و تغییر رهبری اوکراین است؛ شروطی که زلنسکی رد می‌کند. هر آتش‌بس موقت می‌تواند فرصتی برای تجدید قوای روسیه باشد. بدون تهدید شکست نظامی، پوتین جنگ را بی‌پایان ادامه می‌دهد؛ جنگی که ممکن است مانند جنگ پتر کبیر دهه‌ها…
به دستور دونالد ترامپ، ۸۰۰ نیروی گارد ملی برای مقابله با آنچه او جرائم خارج از کنترل در واشنگتن می‌خواند، به خیابان‌های پایتخت اعزام و کنترل موقت اداره پلیس شهر به دولت فدرال واگذار شد.
پس از ماه‌ها بن‌بست تجاری، ترامپ تعرفه واردات از هند را ابتدا ۲۵ و سپس ۵۰ درصد اعلام کرد و همزمان توافقی با پاکستان بست؛ اقدامی که تنش را تشدید کرد. بهانه رسمی، روابط نفتی و تسلیحاتی هند با روسیه بود، اما دلخوری شخصی ترامپ و فشار جناح‌های ضد مهاجرت و مخالف حمایت‌گرایی نیز مؤثر بود. مودی میان حفظ بازار آمریکا و پایگاه کشاورزان داخلی گرفتار است و احتمالاً خرید نفت روسیه را کاهش می‌دهد. این بحران، روابط استراتژیک واشنگتن و دهلی‌نو را در معرض آسیب جدی قرار داده است.
تصمیم ترامپ برای اعزام مجدد نیروهای گارد ملی بار دیگر موجی از اعتراض‌ها را در پی داشته است.
دونالد ترامپ از توافق صلح تاریخی میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان بر سر قره‌باغ خبر داد؛ توافقی که با حمایت آمریکا و ترکیه، نفوذ واشنگتن را در قفقاز جنوبی تقویت و نقش روسیه و ایران را تضعیف می‌کند. محور اصلی آن «کریدور زنگزور» است که با اتصال باکو به نخجوان، مسیر ایران به ارمنستان و روسیه را قطع می‌کند. این طرح پیامدهای ژئوپلیتیکی گسترده برای تهران، مسکو و حتی پکن دارد و بخشی از راهبرد آمریکا برای نفوذ به آسیای میانه است.
حمله هوایی ۲۰۲۵ آمریکا به تأسیسات هسته‌ای ایران، که با ادعای مهار تهدید انجام شد، نه‌تنها ثبات نیاورد بلکه تنش‌ها و بی‌اعتمادی را تشدید کرد. این اقدام، دیپلماسی را به حاشیه راند، گروه‌های مقاومت را تقویت کرد و رقابت تسلیحاتی را برانگیخت. منتقدان آن را بخشی از الگوی «صلح از مسیر جنگ» می‌دانند که به سود صنایع نظامی و به زیان صلح پایدار است. تداوم این رویکرد، ریسک تشدید درگیری و فرسایش نظم جهانی را افزایش می‌دهد.
نشست آتی ترامپ و پوتین در آلاسکا یادآور توافق مونیخ است؛ جایی که بدون حضور ذی‌نفع اصلی، سرنوشتش رقم خورد. نگرانی‌ها درباره «معاوضه سرزمینی» اوکراین با روسیه بالا گرفته و بدترین سناریو، تحمیل توافقی به کی‌یف است که آن را تضعیف و منزوی کند. تحلیل‌ها نشان می‌دهد اوکراین در میدان در حال فرسایش است و حفظ استقلال و دموکراسی، حتی با واگذاری عملی بخشی از خاک، شاید تنها راه‌حل واقع‌بینانه باشد.
