فردید بسیار با عظمت بود و می‌خواست -خیلی بی‌دلیل- خودش یا ایده‌هایش را از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار کند. او به نام فلسفه چیز‌های نامربوطی می‌گفت که فلسفه نبودند. فحاشی و گستاخی، توهین به همه، لبخندزدن به افراد در [قدرت]و افترا به افراد شایسته و شریف در فردید وجود داشت.
