در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۳ مطلب
«در این بررسی علاوه‌بر شناسایی محوطه‌های باستانی به شناسایی چگونگی و گسترش مکانی و تاثیر منابع آب زیر سطحی نظیر قنات‌ها بر سکونت هم پرداخته شده است که علاوه‌بر سایر پارامترهای باستان‌شناسی تمرکزی هم بر روند شکل‌گیری قنات و سازهای آبی در این منطقه شده است.»
مدیرکل میراث فرهنگی بیان کرد: دو هیئت دیگر هم در حال گرفتن مجوز برای انجام کاوشند و ان‌شاءالله با انجام کاوش‌های باستان‌شناسی جدید و ورود هیئت چینی و کارشناسان ایکوموس که شهریور به استان سفر می‌کنند، بتوانیم فرآیند تکمیل پرونده ثبت جهانی ماسوله را نهایی کنیم.
محوطه باستانی محل کشف این اسکلت‌ها، «ال کوراکا» (El Curaca)، در دره رودخانه «آتیکو» در جنوب سواحل پرو واقع شده و بین سال‌های ۱۰۰۰ تا ۱۴۵۰ میلادی محل سکونت مردمان چوکی‌بامبا (Chuquibamba) یا آرونی (Aruni) بوده است؛ قومی که پیش و پس از ورود اسپانیایی‌ها در آن منطقه زندگی می‌کردند.
محققان از کشف بی‌سابقه مجموعه‌ای گسترده از سفال‌های مصری متعلق به قرن هفتم پیش از میلاد در تل مگیدو خبر می‌دهند؛ یافته‌ای که احتمال حضور نظامی مصر در این مکان را در زمان تقریبی همان نبرد تاریخی تقویت می‌کند.
بحرانی‌پور، باستان‌شناسی که کاوش‌های چپرآباد را سرپرستی کرده است، درباره تدفین این نوزاد گفت: این تدفین متعلق به یک نوزاد است که قدمت آن به اواسط هزاره پنجم پیش از میلاد، یعنی حدود ۶۵۰۰ سال پیش، باز می‌گردد و از کاوش‌های تپه چپرآباد اشنویه آذربایجان غربی به دست آمده است.
دکتر مارتین گلدبرگ، متصدی ارشد مجموعه‌های قرون وسطایی و وایکینگی در موزه ملی اسکاتلند، گفت: «ایده‌ای که این گنجینه را به‌عنوان ثروتی متعلق به جامعه معرفی می‌کند، بسیار جالب است.»
باستان‌شناسانی از انجمن بین‌المللی مطالعات شرقی ایتالیا با همکاری باستان‌شناسان ایرانی، جزئیاتی از لاشه یک کشتی چوبی کشف‌شده در سواحل جنوبی دریای خزر را بررسی کرده‌اند. تحلیل نمونه‌های چوب و بقایای گیاهی که با روش تاریخ‌نگاری رادیوکربن انجام شده، نشان داد که این کشتی احتمالاً به اواخر قرن هجدهم یا اوایل قرن نوزدهم تعلق دارد.
باستان‌شناسان در آلمان یک حرز مرموز باستانی حاوی یک طومار نقره‌ای پیدا کردند. خواندن یادداشت شکننده‌ی این طومار سال‌ها طول کشید، اما سرانجام معلوم شد که این یافته، قدیمی‌ترین مدرک نفوذ مسیحیت در شمال کوه‌های آلپ است.
پارانتروپوس یا پرامردم بویسی، با مغز کوچک‌تر و صورت پهن، و هومو ارکتوس، که شباهت بیشتری به انسان‌های مدرن دارد، در حاشیه دریاچه تورکانا ردپا‌هایی بر جای گذاشتند که حضور همزمان آنها را آشکار می‌کند.
بر اساس ادعای باستان‌شناسان در شمال چین، ویژگی برجسته هومو جولوانسیس، سر‌های بسیار بزرگی بوده که آنها را از انسان‌های امروزی متمایز می‌کرده است.
