یک سیلو بتنی بزرگ غلات در ایالت ایلینوی آمریکا فروریخت.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۴۱۲۶ مطلب
یک سیلو بتنی بزرگ غلات در ایالت ایلینوی آمریکا فروریخت.
ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین، وارد آمریکا شد و قرار است فردا با دونالد ترامپ رئیس‌جمهور ایالات متحده دیدار کند. این سفر در چارچوب رایزنی‌های دوجانبه میان کی‌یف و واشنگتن انجام شده و محور گفت‌وگوها مسائل امنیتی، همکاری‌های دفاعی و تحولات منطقه‌ای اعلام شده است.
رویکرد «اول آمریکا» این روزها درگیر میدانی جهانی است: تهدید خلع سلاح حماس، اعلام انهدام قایق تندرو نزدیک ونزوئلا، طرح ارسال «تاماهاوک» برای اوکراین و وعده بسته ۲۰ میلیاردی به آرژانتین. این کنش‌ها در اوج تعطیلی اداری، پارادوکس هزینه–قدرت واشنگتن را پررنگ کرده است. منتقدان، رویکرد او را نمایش‌محور، شخصی‌گرا و معامله‌محور می‌دانند و از دیدگاه آن ها ورود احتمالی به غزه می‌تواند پایگاه «ماگا» را دچار تردید کند و تناقض «اول ترامپ» را برجسته سازد.
وزیر خارجه روسیه در واکنش به احتمال اتحاد روسیه و آمریکا برای متقاعد کردن چین به پیوستن به مذاکرات خلع سلاح هسته‌ای، گفت که مسکو هرگز با واشنگتن علیه پکن ائتلاف تشکیل نخواهد داد.
رئیس‌جمهور با تاکید بر بی‌تأثیر بودن توطئه‌افکنی‌های خارجی، نسبت به خطرات قطب‌بندی‌های کاذب و اختلافات داخلی هشدار داد.
دولت در حال بررسی قطع تجارت با چین در زمینه روغن خوراکی و دیگر حوزه‌ها به عنوان اقدامی تلافی‌جویانه است.
همه کشورها آمده بودند تا این توافق (صلح غزه) اتفاق بیفتد.
این پنجمین حمله ارتش آمریکا به قایق‌ها در دریای کارائیب در ماه‌های اخیر است. به گفته مقامات آمریکایی، در چهار حمله قبلی در مجموع 21 نفر کشته شده‌اند
طرف ایرانی و اروپایی هماهنگ کردند که ویتکاف در نشست سه جانبه ایران و امریکا و اروپا شرکت کند تا شاید بتوانند به توافقی برسند که اسنپ بک اجرایی نشود، اما ویتکاف این موضوع را نپذیرفت و آن شرط غیرممکن را گذاشت که ایران، 408 کیلوگرم اورانیوم غنی شده را تحویل دهد و آن ها هم اسنپ بک را 45 روز به تعویق بیندازند اما این ایده هیچ سودی برای ایران نداشت و دردی را هم دوا نمی کرد.
طرح «میانجی گری بزرگ» پرونده‌ای است که طی دهه های گذشته بسیاری از روسای جمهور ایالات متحده، درگیر آن بوده اند. طرح «صلح غزه» برای ترامپ صرفاً یک پروژه دیپلماتیک نیست، بلکه ابزاری برای تبلیغات است. از دید من شاید حضور ایران در نشست شرم‌الشیخ یا هر مجمع مشابهی نه به‌معنای پذیرش روایت آمریکا از بحران غزه، بود، بلکه می توانست در جهت تثبیت جایگاه کشور به‌عنوان قدرتی مسئول و ثبات‌ساز در منطقه تلقی شود. تجربه نشان داده شده است که هرگاه ایران، از موضعی فعال و دیپلماتیک وارد شده است، حتی بدون امتیازدهی…
