نادرپور از اواخر سال ۱۳۴۹، به عضویت کمیته‌ای در اداره سوم ساواک درآمد که وظیفه‌اش شناسایی و مقابله با جنبش‌های دانشجویی در دانشگاه‌ها بود. تهرانی به سرعت در ساختار امنیتی رشد کرد و در سال ۱۳۵۱ به زندان کمیته مشترک منتقل شد؛ جایی که به محفل اصلی شکنجه و سرکوب مبارزان انقلابی بدل شده بود. در همین دوره، اقدامات او در سرکوب و حذف نیرو‌های مخالف شدت یافت.
