در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۲۴ مطلب
تصمیمگیری بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی روزمره ماست. گاهی با اطلاعات کامل و منطقی انتخاب می‌کنیم، اما اغلب در شرایطی نامطمئن و تحت تأثیر احساسات تصمیم می‌گیریم. اینجاست که روانشناسی و تحقیقات علمی به کمک ما می‌آیند تا نشان دهند چگونه می‌توانیم انتخاب‌های بهتری داشته باشیم.
از آن‌جایی که تصمیم‌سازی‌های کلان معمولاً بر اساس داده‌ها و تحلیل‌های دقیق و به‌روز استوار است، هر گونه سوگیری یا کمبود اطلاعات می‌تواند به انتخاب‌های نادرست و پیامد‌های منفی در سطوح مختلف منجر شود. برای مثال، در حوزه سیاست خارجی، تحلیل نادرست از شرایط بین‌المللی و تهدیدات یا فرصت‌های موجود ممکن است به سیاست‌هایی منتهی شود که علاوه بر هزینه‌های سنگین، امنیت و موجودیت کشور را به خطر بیندازد. یا در حوزه اقتصادی، عد
متاسفانه، ما همواره مجبوریم تصمیمگیری کنیم، از مسائل جزیی نظیر اینکه ناهار چی بخوریم گرفته تا تصمیم‌گیری‌های سرنوشت‌سازی نظیر اینکه کجا درس بخوانیم و با کی ازدواج کنیم.
در اینجا به برخی مسائل در رابطه با تصمیمگیری می‌پردازیم. یکی از چارچوبهای ممکن برای تصمیمگیری کارآمد را نیز بررسی می‌کنیم. این یک مدل هفت مرحله‌ای است و اصلاً برای استفاده از گروه‌ها و سازمان‌ها طراحی شده است. با این حال، دلیلی ندارد که نتوانید از همین روش، یا شکل ساده‌شدۀ آن برای تصمیم‌های شخصی یا تصمیماتی که با اعضای خانواده و دوستان می‌گیرید، استفاده کنید.
اگر به مسیر حرفهای خود نگاه کنید، میبینید که از یک جایی به بعد از چارچوبی مشخص برای تصمیمگیری استفاده کردهاید؛ که ممکن است ناخودآگاه باشد یا آگاهانه. می‌توانید اسمش را بگذارید عادت یا الگو. چه خوشتان بیاید چه نیاید، شما به مرور سبک تصمیمگیری خودتان را پیدا کردهاید که امتحانش کردهاید و برایتان جواب داده. اما آیا روش شما بهترین روش است؟ معمولا سبک تصمیمگیری و حل مساله شما، همان روشی است که به آن خو کرده و با آن راحت هستید.
پژوهشگران آمریکایی در بررسی روی موش‌ها دریافتند که یک ژن ویژه در تصمیمگیری نقش دارد.
زارع صادقی تاکید کرد: عملکرد مغز انسان یکی از پیچیده‌ترین فرایندهای مورد مطالعه دانشمندان است؛ حتی پس از سال‌ها تحقیق اگرچه عملکردهای مختلفی از مغز شناخته شده است اما هنوز ناشناخته‌های زیادی در این خصوص باقی مانده است.
بسیاری از تصمیمات فقط به دلیل وجود نقاط کور و مواردی به وجود می‌آیند که مدیران آن‌ها را نادیده گرفته‌اند یا اطلاع کافی از آن‌ها نداشته‌اند. با طراحی یک سیستم و رویه کسب اطلاعات، می‌توان این نقاط کور را از بین برد.
تحقق مسیر توسعه اقتصادی در هر کشوری علاوه بر سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی به همراهی و مشارکت عموم مردم نیز نیاز دارد.
قانون اجرا شده از سال ١٣٨٩ که گرچه عده‌ای از اقشار جامعه را به دلیل بازتوزیع یارانه‌ها به صورت نقدی خرسند کرد؛ اما به وبالی برای دولت تبدیل شد.
