در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۵۱۲ مطلب
با همه محدودیت‌های برجام، حتی اجرای ناقص آن از سوی غرب در یکی، دو سالی که این توافق اجرا شد، منجر به ایجاد آرامش و ثباتی نسبی و رشدی قابل‌قبول در اقتصاد ایران شد. این توافق، افقی برای فعالیت اقتصادی در بازار‌های ایران گشود که امید به آینده بهتر و انتظار رشد و توسعه را پیش‌روی مردم و به‌ویژه نسل جوان کشور قرار داد.
برجام از ابتدا یک توافق نیم‌بند بود؛ توافقی بود که تمرکز آن صرفا بر برنامه هسته‌ای ایران و تحریم‌های ثانویه مربوط به آن قرار داشت. تیم مذاکره‌کننده ما به بهترین نحو ممکن (با تأکید بر کلمه ممکن) از پس کار و اجرای مأموریت مشخصی که بر عهده داشت برآمد، اما این تیم مجاز به ورود به دیگر تحریم‌ها و مشکلات ما با آمریکا نبود.
خبرگزاری فارس هم با انتشار نقدی بر سخنان ظریف نوشته است: «فرامتن این فایل صوتی در یک جمله خلاصه است؛ برخلاف تصور رایج در جمهوری اسلامی نه تنها رئیس جمهور اختیار ندارد، بلکه برخلاف تصور پیشین حاکمیت دوگانه نیز وجود ندارد و تنها و تنها قاعده حاکم در اداره کشور، قواعد «میدان» است و راهبری نظامی.»
روابط بین‌المللی شبکه‌ای تارعنکبوتی است. وضعیت ژئوپلیتیک ایران منحصر‌به‌فرد است، ازاین‌رو تاریخ دیپلماسی ایران از قاجار تاکنون به‌صورت موازنه مثبت یا منفی نوسان داشته است. اغلب، موازنه که به هم می‌خورده تغییر رژیم یا دگردیسی در ماهیت رژیم رخ می‌داده است. ضدیت با آمریکا نباید کشور را اسیر شبکه روسی- چینی کند. پیش از این، در دیپلماسی هسته‌ای، رفتار این شبکه سرد را تجربه کرده‌ایم.
قاسم محبعلی، دیپلمات و مدیرکل اسبق خاورمیانه وزارت خارجه گفت: چین بیش از صد سند با کشور‌های دیگر از جمله آمریکا امضا کرده و همه سند‌ها منتشر شده و این‌طور نیست که سند‌های چین با کشور‌های دیگر محرمانه باشد. سند‌های همکاری و راهبردی اصولا باید افشا شوند، چون آن سند‌ها درازمدت هستند و شامل اعداد و ارقام و تعهدات اجرائی نیستند و نیاز است ارگان‌ها، دستگاه‌ها، شرکت‌ها و کمپانی‌های دو طرف از این سند اطلاع داشته و بتوانند برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری کنند.
با توجه به اینکه موضع جمهوری اسلامی پافشاری بر رفع هرگونه تحریم است، معلوم نیست منظور آقای عراقچی که نسبت به پیشرفت مذاکرات اظهار خوش‌بینی کرد دقیقا چیست. آیا ایران در موضع خود تخفیف داده، یا آمریکا از اصرار بر تحریم‌های غیربرجامی چشم‌پوشی کرده است؟
اکنون که نخست‌وزیر عازم ایران است به نظر می‌رسد که موافقت‌هایی را برای گفتگو پیرامون منابع بلوکه شده ایران دارد. در مقطع زمانی کنونی این موضوع یک مشکل بزرگ میان ایران و کره‌جنوبی است و تا زمانی که این مشکل پابرجا باشد، عملا طرح مسائلی نظیر تقویت روابط و گسترش همکاری‌ها بی‌معنی است.
رژیم‌های متخاصم منطقه نسبت به احتمال فروکش تنش میان تهران و واشنگتن از هم‌اکنون بشدت نگران شده‌اند و در این راستا ممکن است به هر ماجراجویی ناپسندی روی بیاورند تا مسیر دیپلماسی را منحرف سازند. فراموش نکنیم مسألهٔٔ اسرائیل و سایر رژیم‌های متخاصم منطقه - برخلاف ادعایی که دارند - صرفاً «یک‌طرفه بودن» برجام به سود ایران نیست.
یک کارشناس مسائل بین‌الملل گفت: با توجه به اتفاقات و مواضعی که امریکا در روز‌های اخیر در پیش گرفته است، می‌توان امیدوار بود که مذاکرات وین آغاز خوبی برای عملی شدن تعهدات امریکا و برگشت به وضعیت اولیه برجام باشد.
تقویت روابط با چین، گرایش سیاست خارجی کشورمان را بیشتر «توسعه‌گرا» کرده و این فرصت خوبی است که از گرایش ایدئولوژیک‌محور غربی تا حدی دور شویم. اما دستیابی به این امر، خود نیازمند نوعی اجماع سیاسی در سطح نخبگان و انسجام ملی در افکار عمومی برای پیشبرد یک سیاست خارجی هوشمندانه است.
