«آنچه که ناامید کننده است و اتفاقا جای حرف و بحث دارد این است که چرا هیچ نظارتی بر این اتفاقات مبتدیانه در صداوسیما وجود ندارد؟ چرا در این دستگاه عریض و طویل صداوسیما هیچ شخصی وجود ندارد که احساس کند باید به چشمان و نگاه مخاطب احترام گذاشت. احترام به مخاطب این نیست که در همان لحظه اول او به یاد این بیافتد که برای چنین صحنهآرایی چند میلیارد تومان هزینه شده است و فاکتورهای مختلف در مقابل چشمانش رژه برود.»