در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۲۰۹ مطلب
«هدف ما در این فیلم تنها ثبت و ضبط خشک و بی‌احساسی از وقایع تاریخی نبود، بلکه می‌خواستیم به زبان سینما آن را روایت کنیم. مثلاً صحنه پایانی فیلم که در آن کامیون زندانیان در حال فرار را می‌بینیم، با متن، صدا، تصویر و موسیقی حماسی‌ای همراه است تا هم شکوه این لحظه را منتقل کند هم تراژدی نهفته در آن را -به دلیل آگاهی از سرنوشت تک‌تک فراریان- به تصویر بکشد.»
فرانتیشک کلیشیک، یکی از شخصیت‌های اصلی مستند «ترجیح می‌دهم در دل طبیعت دیوانه شوم» تنها چند ساعت پس از کسب جایزه بزرگ جشنواره کارلووی واری، درگذشت.
در این مستند دکتر احمد میر، پزشک معالج اصلی عباس کیارستمی، دکتر امید روحانی بازیگر سینما و تلویزیون و متخصص بیهوشی، دکتر امیر حسین ناصری پزشک معالج دوم و دکتر مصطفی جلالی فخر پزشک، نویسنده و منتقد سینما برای بار اول مقابل دوربین در رابطه با بیماری عباس کیارستمی و اتفاقات صورت گرفته در روند درمان وی صحبت می‌کنند.
مستند «من هامونم» دوشنبه هشتم اردیبهشت ماه برابر با ۲۸ آوریل، در این کنفرانس پخش و مورد تحسین قرار گرفت و این رویداد از تاریخ ۲۷ آوریل تا ۳ مه در شهر وین، پایتخت اتریش، برگزار شد.
«تک به تک: جان و یوکو» با روایتی مسخ کننده، به بررسی دوران پر فراز و نشیب زندگی مشترک جان لنون و یوکو اونو در نیویورک اوایل دهه ۱۹۷۰ می‌پردازد.
روایت مرتضی شعبانی کارگردان و مستندساز از دیدار با عماد مغنیه در لبنان را در این فیلم مشاهده می‌کنید.
این مجموعه مستند، سوشِی را در مسیری قرار می‌دهد که شخص کریستی—نویسنده بزرگی که آثار پرفروشی در سراسر جهان داشته است. بیش از یک قرن پیش در آن قدم گذاشته بود. کریستی در سال ۱۹۲۲، زمانی که ۳۱ سال داشت، به همراه همسرش، آرچیبالد کریستی، در قالب یک مأموریت تجاری وابسته به امپراتوری بریتانیا، سفری ده‌ماهه را آغاز کرد که طی آن به کشور‌های متعددی از جمله آفریقای جنوبی، استرالیا، نیوزیلند، کانادا و هاوایی سفر کرد.
۷۵۲ عضو جامعه بین‌المللی فیلمسازی، از جمله برندگان اسکار مستند مانند مایکل مور، لورا پوآتراس، آزرا ادلمن و الکس گیبنی، نامه‌ای سرگشاده به شهر میامی بیچ ارسال کردند که در بخشی از آن آمده است: «تهدید شهردار برای تعطیلی «O Cinema» حمله‌ای به آزادی بیان، حق هنرمندان برای روایت داستان‌هایشان و نقض اصل اول قانون اساسی آمریکا است.»
تیمی از کارگردانان فلسطینی و اسرائیلی رویکردی جسورانه به موضوع اشغال فلسطین در پیش گرفتند.
بارت لیتون در «به تصویر کشیدن» سوژه‌اش قوانین ژانر را با هوشمندی دستکاری کرده و صحنه‌هایی را بازسازی و برخی جزئیات را به قصد دراماتیزه کردن اثر، منعکس نکرده یا پس و پیش بیان میکند.
