یکی از خانه‌ها هنوز ارسی چوبی داشت و گچ‌بری‌های نسبتا سالم. چند ماه بعد که دوباره به همان خانه سر زدیم دیدیم که ارسی‌ها را آتش زده‌اند. در همان زمان ما دوازده خانه تاریخی در آن محله پیدا کردیم.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۴ مطلب
یکی از خانه‌ها هنوز ارسی چوبی داشت و گچ‌بری‌های نسبتا سالم. چند ماه بعد که دوباره به همان خانه سر زدیم دیدیم که ارسی‌ها را آتش زده‌اند. در همان زمان ما دوازده خانه تاریخی در آن محله پیدا کردیم.
خانه قدیمی هوشنگ مرادی کرمانی در محله امام‌زاده یحیی در تهران که این نویسنده از آن به‌عنوان زایشگاه «مجید» قصه‌هایش یاد می‌کند، پس از بازسازی به «خانه قصه» تبدیل شد.
خانه‌های قدیمی با آن معماری خاص و پنجره‌های زیبا در خیابان ولیعصر تهران به چشم می‌خورند.
طراحی در بافت‌های متراکم مسکونی، محدودیت‌های بعضاً متضادی را برای معماران به همراه دارد و این امکان را برای آنها فراهم می‌کند که فضا‌ها و ترکیب‌بندی‌های پیچیده‌تری را امتحان کنند. به همین دلیل یکی از گونه‌های مرسوم در معماری دوران مدرن تهران، طراحی بر اساس کمپوزیسیون حجمی-فضایی بوده است.
یک پژوهشگر و مدرس دانشگاه گفت:یکی از ویژگی‌های شاخص این بنا، معماری آن است که توسط استاد حسن معمارباشی، از معماران برجسته ایران، طراحی و اجرا شده است؛ وی سازنده تیمچه بزرگ قم و صحن اتابکی حرم حضرت معصومه (س) نیز بوده است.
یک پژوهشگر و مدرس دانشگاه گفت: خانه تاریخی یزدان‌پناه، یکی از بناهای برجسته باقی‌مانده از دوره قاجاریه، با قدمتی حدود ۱۲۰ سال در قلب بافت قدیم قم قرار دارد و اکنون به‌عنوان یک رستوران سنتی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
این ساختمان قدمتی بیش از هفتاد سال دارد و در سال‌های ابتدایی دهه ۹۰ مرمت جزئی شده است. بنا همچنان پابرجاست و توسط وراث خانواده کاظمی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در بخش پایین زمین نیز یک فضای کوچک‌تر وجود دارد که به عنوان سرایداری طراحی شده و دارای اختلاف سطح داخلی برای زندگی خانواده خدمه خانه است.
خانه امیربهادر در محله پل امیربهادر یکی از همین خانه‌های تاریخی است که حدود ۲۰۰سال هم عمر کرده است. این خانه متعلق به حسین پاشازاده معروف به امیربهادر، وزیر جنگ مظفرالدین شاه بود.
محله عودلاجان میزبان خانه‌هایی بسیاری از این دست از جمله خانه موتمن الاطبا است؛ خانه‌ای در خیابان پامنار در کوچه‌ای به همین نام که متعلق به پزشک ناصرالدین شاه بوده است؛ خانه‌ای استثنایی در سه طبقه که در زمان خود، نادر و شاید جزو اولین خانه‌های چند طبقه تهران قدیم بوده است.
تا همین چند سال پیش سر در ورودی اکثر خانه‌های شهر که حالا اسم کلنگی یا قدیمی را به دوش می‌کشند طرح یک «کاشی» کنارِ پلاک بود. کاشی که به زیبایی و در نهایت خلوص و سادگی منقش به دعا یا آیه و اسامی متبرکه بود تا برای اهالی خانه سلامتی و برکت بیاورد. اما متأسفانه با گسترش شهرنشینی و تخریب ساختمان‌های قدیمی، این «کاشی نگاره‌های» زیبا کمتر به چشم می‌آیند.
