در غروبی پاییزی در سال ۱۳۵۶، تهران شاهد گشایش یکی از مهمترین رویدادهای فرهنگیاش شد؛ موزه هنرهای معاصر، بنایی برخاسته از دل کویر و خیال، با گنجینهای بینظیر از هنر جهان، در بوستان فرح افتتاح شد. اما آن شب، چیزی فراتر از هنر در قاب آمد؛ نگاههایی از لابهلای جمعیت، جوانانی در مرز میان مدرنیته و اضطراب، و زمزمههایی از فردایی که در آستانهی انقلاب بود.