ویکتوریا فیلم عجیبی است و ویکتوریا خود انسانی عجیب‌تر. فیلمی تنها در یک شات بدون هیچ‌گونه برشی. ریشخندی بر ایناریتو که در Birdman سعی داشت تا تنها با توسل به CGI حسی از استمرار و شات واحد را القاء کند. ویکتوریا از تله چیرگی فرم بر محتوا می‌گذرد. درهم آمیزیِ ناتورالیسم و سورئالیسم در اوج خلاقیت. تنها 12 صفحه فیلم‌نامه و دیالوگ‌هایی در حد کمال تنها مبتنی بر بداهه.
