مصدق سلسله خطاهای بزرگی کرد. نخست اینکه اختیارات تام خود را که از مجلس پیشتر بهاجبار گرفته بود، تمدید کرد و خود به آن قدرت مطلقهای بدل شد که منتقدش بود. خطای دوم این بود که مجلس سنا را بست؛ مجلسی که ریاست آن با سیدحسن تقیزاده بود. سوم، مجلس شورایملی را هم مجبور کرد که رأی به انحلال خود پس از رفراندوم بدهد. رفراندوم اصلاً در قانوناساسی ایران وجود نداشت. او دوبار دست به رفراندوم زد.