عماد افروغ گفت: همان روزهای اول شیوع کرونا، به این مسأله توجه داده شد که برخورد صفر و یک با پدیده لایه مندی، چون کرونا کار درستی نیست. نباید کرونا را صرفا پدیدهای طبیعی میدیدیم که متاسفانه این گونه شد.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۱۷ مطلب
عماد افروغ گفت: همان روزهای اول شیوع کرونا، به این مسأله توجه داده شد که برخورد صفر و یک با پدیده لایه مندی، چون کرونا کار درستی نیست. نباید کرونا را صرفا پدیدهای طبیعی میدیدیم که متاسفانه این گونه شد.
یک جامعه شناس و استاد دانشگاه گفت: وضعیت امروز ما مثل شلوار چهل تیکه است. نگرش منظومهای، مدیریت فقهی، دیالکتیکِ دلیل و علت، اقتصاد و فلسفه اقتصادی نظام، مبهم و نامشخص است و هر دولتی سر کار آمد به صورت کاریکاتوری سیاستهایی را دنبال کرد و تحویل دولت بعد داد و این چرخه تا امروز ادامه یافته است. چه کسی متضرر شد؟ مردم. وقتی مردم ضرر میکنند مقصر ضررشان را نظام و انقلاب میدانند و با عملکردی که در زندگی مسؤولان همچنان شاهد هستند چرا نباید پای نظام و انقلاب بنویسند؟
غالب معترضان از میان بیکاران، جوانان و حاشیهنشینان شهرها بودند و گزارشهای مستندی هم درباره این اعتراض تهیه و به دست داده شد. دی ۹۶ زنگ خطری را به صدا درآورد که متأسفانه کماکان ادامه پیدا کرده است. اینبار در کمتر از دو سال اعتراض دیگری رخ داد. اعتراض اخیر بدون اجازه و فرصت قبلی و کافی برای اعتراض مدنی نشان داد که این مسئله صرفا اقتصادی نیست، بلکه ابعاد حقوقی، سیاسی و فرهنگی هم دارد. این انگشتگذاشتن بر حساسیت مردم است. قدرت سیاسی باید قدرت اجتماعی را نمایندگی کند. در فصل سوم قانون اساسی…
همانطور که به تعبیری امام حسین (ع) «مهندسی مرگ» را رقم زد و دستاوردهای فراوانی داشت که هنوز ادامه دارد و یک مورد از تجلی آن را میتوان در اربعین مشاهده کرد، یک اربعین دیگری هم به خاطر این شهادت و رفتار خالصانه و صادقانه شهید قاسم سلیمانی رقم خواهد خورد که فراتر از مراسم تشییع جنازه ایشان تداوم خواهد یافت.
تحلیل امنیتی را باید به عنوان یک مسأله ثانویه دید که خودش معلول شرایطی است، نه یک پدیده اصلی و اولیه و علت موضوع. ما همین اتفاق را با شباهتهای زیادی در سال ۹۶ شاهد بودیم، در همان زمان بسیاری از ناظران با استناد به دادهها آمدند و گفتند که این یک پدیده اقتصادی-اجتماعی است نه امنیتی. اما اشتباه حاکمیت این بود که تمام مسأله را امنیتی دید و بعد هم روی تجمعات مردم علیه آن اتفاق مانور داد و موضوع را فیصله شده فرض کرد.
همه نظرسنجیها حکایت از مشکلات اقتصادی دارد، اما دولت بار اقتصادی را روی دوش مردم گذاشت. به نظر میرسد اگر واقعا قرار است فشار اقتصادی بر مردم وارد شود، باید به همه وارد شود.
فضای سیاستزده انسانها را به سمت سیاستزدایی می برد. وقتی فضا سیاسی میشود، همه چیز جنبه سیاسی پیدا میکند. یعنی طرف اصلا اعتراضش سیاسی نیست و جنبه صنفی یا اقتصادی دارد، اما فورا از اعتراضش تفسیری امنیتی میشود. حال این سوال مطرح میشود که در چنین حالتی که قدرت اجتماعی میخواهد به سیاست زدگی موجود در جامعه واکنش نشان دهد، باید چه کند؟ قدرت اجتماعی اگر میتوانست سیاستی مستقیم و مستقل، خارج از سیاستزدگی جناح ها بروز دهد، این کار را انجام میداد. اما نمیتواند.
مردم برای امام ابزار نبودند بلکه هدف بودند/ امروز سوگوارانه جای خادم و مخدوم عوض شده است/ مردم قربانیان سیاست ها و نوع نگاه ما هستند/ شکاف های اجتماعی جاری مورد تایید امام نبود/ انقلاب برای تحول ساختاری است ولی ما تحول ساختاری مورد انتظاری نداشتیم/ اقتصاد اسلامی این شکاف ها را بر نمی تابد/ امام در حسینیه جمارانی زندگی می کرد که سادگی آن زبانزد خاص و عام است/ می توانستیم آرامگاه ایشان را ساده تر بسازیم/ شخص امام جایگاه قدسی برای خویش نمی شناسد/ ما نگاهی قهرمانانه به مدیریت کشور داریم/ آنچه…
نفهمیدم.ای کاش میفهمیدم. آخر کار نیز وقتی نتایج کارشان را منتشر کردند، باز هم نفهمیدم. مصاحبه هم نکردم. گفتم چرا همیشه بهعنوان یک منتقد شناخته شوم. به این خاطر که چیزی به سندهای قبلی ما اضافه نکرد. سؤال من این بود که این الگوی اسلامی پیشرفت تا چه اندازه سندهای قبلی را پیش برده است؟ ما این همه سند سیاستگذاری داشتیم. وقتی چیزی سالها وقت میبرد، باید بگوید تا کجا پیش رفته است؟ همان وقت با یکی از این استادان سیاستگذاری تماس گرفتم، گفتم من مصاحبه نمیکنم، شما صحبت کنید. همان حرف بنده را زد…
نماینده مردم تهران در هفتمین دوره مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: این یک واقعیتی است که مسئولین ما در دورههای مختلف به مردم وعدههایی داده اند که به آنها عمل نشده است و خدمت شایسته برای مردم صورت نگرفته است؛ بنابراین تغییراین ویژگی ها، مبناییترین و حیاتیترین تحول اجتماعی و فرهنگی است که میتواند جامعه ما را در این شرایط تقویت کند.