آنالیز ها نشان داد که این جمجمه متعلق به یک مرد می باشد، اما با وجود تحقیقات بسیار دقیقی که انجام شد علت مرگ این مرد در ابهام باقی مانده است.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۷۰ مطلب
آنالیز ها نشان داد که این جمجمه متعلق به یک مرد می باشد، اما با وجود تحقیقات بسیار دقیقی که انجام شد علت مرگ این مرد در ابهام باقی مانده است.
کیت رابرتز، بازرس اصلی آثار باستانی می‌گوید: «با مطالعه این آثار جدید کشف شده، امیدواریم در مورد زمانی که تغییرات بزرگی در شکل امپراتوری رم در سراسر ولز رخ داده بیشتر یاد بگیریم».
سیدمنصور سیدسجادی (سرپرست کاوش شهر سوخته) در این خصوص گفت: در حال حاضر از شهر سوخته مو‌ها و دندان‌های مردمان آن دوران را پیدا کرده‌ایم که برای آزمایش به دانشگاه نیوکاسل فرستادیم تا به لحاظ ژنتیکی مورد بررسی قرار گیرد. در این میان متوجه شدیم که مردمان پیش از تاریخ که در شهر سوخته زندگی می‌کردند، سرطان استخوان داشتند.
نشان‌های کشف شده شامل حروف، علائم و طرح‌هایی است که در زمان شایع بودن اعتقاد به سحر و جادو روی دیوار‌های این غار حک شده است.
شهر پمپئی ۷۹ سال پس از میلاد مسیح گرفتار فوران آتشفشانی بزرگی شد و خانه‌ها و ساکنان آن زیر خاکستر و مواد مذاب دفن شدند.
قدمت جدیدترین این سنگنگارهها که با خطوط اسلامی همراه است به سال ۷۱۳ هجری قمری باز می‌گردد و بنا به اظهارات باستان شناسان، این نقوش به نوعی هنر تفننی و سرگرم‌کننده برای چوپانان و شکارچیان به هنگام گذر یا اقامت فصلی در این منطقه مربوط می‌شود.
نتایج این پژوهش علمی در میان شهروندان تهرانی نشان می‌دهد که طبقات بالای اجتماعی نسبت به تفکیک زباله و بهداشت دفع پسماند بسیار بی‌نظم‌تر و بی‌تفاوت‌تر از مناطق فرودست اجتماعی هستند و این تفاوت در حدی است که مدیران شهری را بر آن داشته تا به فکر برنامه‌ریزی ویژه برای آموزش این قشر باشند.
بزرگترین فسیل از استخوان‌های یک ماموت ماقبل تاریخ در روسیه کشف شد. استخوان عاج این ماموت به طول ۱۰ فوت – ۳.۱۵ متر- و ضخامت ۹ اینچ – ۲۳ سانتی متر – است.
انجمن علمی باستان‌شناسی ایران طی بیانیه ای به زوایای مختلف کشف جسد مومیایی در ضلع غربی حرم حضرت عبدالعظیم (ع) پرداخت، همچنین این انجمن؛ تجربه و چگونگی برخورد با دو مورد کشف مومیایی در دیگر کشورهای دنیا را نیز تشریح کرد.
تل آجری پارسه واقع در 4 کیلومتری تختگاه تخت‌جمشید بنایی از خشت و آجر است که ابعاد سازه‌ای آن 30 در 40 متر است. از ارتفاع این بنا در بسیاری از قسمت‌ها کمتر از یک متر باقی مانده است. در حقیقت، پس از 6 سال کار تحقیقاتی هیئت ایرانی و ایتالیایی مشخص شد این سازه خشتی بزرگ می‌تواند دروازه‌ای شبیه به بنای دروازه ایشتار در بابل قدیم باشد.
