در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۴۴ مطلب
بی سوادی و فقر سرایت پذیر است. وقتی سرپرست خانواده بی سواد و فقیر است، فرزندانی بی سواد و فقیر بزرگ می‌کند، چرا که از پس هزینه‌های تحصیل فرزندانش بر نمی‌آید و حتی نمی‌تواند هزینه سلامت فرزندانش را تامین کند. در این شرایط از دو زاویه درگیر مشکل می‌شود و نه تنها ایجاد فقر می‌کند، بلکه چرخه فقر را بزرگ و بزرگ‌تر می‌کند.
فقر و شکاف طبقاتی که جامعه ما با آن رو‌به‌روست، تبعات و نتایجی را به دنبال دارد که صرفا در مسائل معیشتی و زندگی روزمره خلاصه نمی‌شود بلکه می‌تواند در دراز مدت آثار زیان‌بار اجتماعی و فرهنگی را به دنبال داشته باشد.
انتشار یک آگهی از خانواده‌ای فقیر در روز‌های اخیر بسیار بحث‌برانگیز شد.
جمال رحمتی کارتونیست هم میهن نابرابری توزیع ثروت و شکاف طبقاتی را دستمایه کاریکاتور خود کرده است.
در شبکه‌های اجتماعی ویدئویی از روستای گوراکی در بخش باهوکلات شهرستان دشتیاری در استان سیستان و بلوچستان منتشر شده است که نشان می‌دهد یک کودک بیماری پوستی گرفته است. در این ویدئو، زنی رو به دوربین ظرفی از نان و آب را نشان می‌دهد و می‌گوید این غذای مردم این روستا است.
به‌جز نرخ و شکاف فقر، متغیر‌های رفاهی هم کاهش رفاه خانوار در سال‌های دهه ۹۰ را نشان می‌دهد. مجموع هزینه‌های خانوار به‌عنوان یکی از معیار‌های رفاهی شناخته می‌شود. هزینه خانوار در بیشتر سال‌های دهه ۹۰ به جز سال‌های ۱۳۹۵ و ۱۳۹۶ روند کاهشی داشته و مقدار کاهش در سه سال ۱۳۹۷ تا ۱۳۹۹ بسیار شدید و قابل توجه است. یکی از مهمترین متغیر‌هایی که برای بررسی وضعیت رفاهی خانوار مورد استفاده قرار می‌گیرد، نسبت هزینه خوراک به کل هزینه خانوار است.
ثمربخشی سیاستگذاری و برنامه‌ریزی در لایه حمایتی از طریق هماهنگی میان سه ضلع دولت، سازمان‌های مردم‌نهاد و گروه‌های هدف و انجمن‌های‌شان میسر می‌شود. بنابراین دست کشیدن از سیاست‌های تنگ‌نظرانه و اجازه دادن به سازمان‌های مردم‌نهاد و واگذاری بخشی از وظایف دولت به نهادهای مدنی در توانمندسازی این نهادها می‌تواند موثر باشد.
آقامحمری، عضو مجمع تشخیص با بیان اینکه ۲۰۲۰ محله کم برخوردار در سطح کشور شناسایی شده است، گفت: ۱۶۷ محله در طبقه خیلی شدید از لحاظ محرومیت قرار دارند که جمعیت ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر از جمعیت کشور را شامل می‌شوند.
با گشتی در بازار‌ها و مراکز خرید با مغازه‌هایی روبرو می‌شویم که دست به یک ابتکار جالب زده اند. ابتکاری که به خانواده‌ها کمک می‌کند امروز خرید لباس خود را انجام دهند و هزینه آن را ۲ ماه بعد بپردازند.
رفاه عمومی تا چه حد محقق شده؟ تصمیمات دولت‌ها تا چه حد این رفاه عمومی را پشتیبانی کرده است؟ این‌ها سوالاتی است که برخی باید از خود و از افرادی که قدرت دارند بپرسند. درواقع پاسخ دهنده این سوالات باید مسئولان باشند و نه مردم. اگر رفاه حقی است که باید به مردم اعطا شود و باید برای رسیدن جامعه به رفاه تلاش کرد، پس مسئولان به جای پرداختن به حواشی، باید پاسخگوی عملکرد خود باشند و خود را مقصر بدانند که نتوانسته اند برای مردم رفاه مناسبی را ایجاد کنند.
