پروژۀ معماری «ویلای ۱۰۲۸» که در زمینی به مساحت ۷۵۰ متر مربع در ساحل خانه‌دریای مازندران ساخته شده، یکی از ۲۵ خانه‌ای بود که امسال به جمع فینالیست‌های جایزه معمار در بخش تکواحدی مسکونی راه پیدا کردند.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۱۲ مطلب
پروژۀ معماری «ویلای ۱۰۲۸» که در زمینی به مساحت ۷۵۰ متر مربع در ساحل خانه‌دریای مازندران ساخته شده، یکی از ۲۵ خانه‌ای بود که امسال به جمع فینالیست‌های جایزه معمار در بخش تکواحدی مسکونی راه پیدا کردند.
معبد به گونه‌ای طراحی شده که شبیه به یک مار بزرگ است، با پیچ و تاب‌های بدنه که نمایانگر حرکت مار است. سر مار ممکن است در ورودی یا بر روی سقف معبد قرار گرفته باشد.
استودیوی معماری هندی تالی‌یِسین از بافت‌های خشن و عناصر بومی برای این خانه آخر هفته در بنگلور استفاده کرده است. اتاق خواب اصلی که در سطح نیم‌طبقه‌ی خانه مشرف به قسمت نشیمن واقع شده، به طور کامل با سطوح بتنی پوشیده شده و با مبلمان چوبی تکمیل شده است.
معماران به دنبال طراحی فضایی بودند که مرز میان انسان و طبیعت را از میان بردارد و احساسی واقعی از زندگی در کوهستان را به ساکنانش ببخشد؛ احساس آزادی و تعلیق در محیطی کاملاً متفاوت از محیط زندگی شهری. برای دستیابی به این هدف، معماران سه مکعب طولی طراحی کردند که در امتداد زمین در جهات مختلف قرار گرفته‌اند و یک پلکان مدور مرکزی آنها را به هم متصل کرده است.
پروژه معماری «خانۀ طاق سبزوار» در جشنواره جهانی معماری سال ۲۰۲۱ در بخش خانه‌های مسکونی شهری مورد تقدیر ویژه قرار گرفت؛ خانه‌ای که در سیمای منحصر به فرد خود، سنت‌های معماری منطقه را با حال و هوای معماری مدرن ترکیب کرده است.
از آنجایی که این خانه در یکی از دورترین نقاط مجاز ساخت‌وساز در روستا قرار گرفته، طراحی آن طوری انجام شده که ساکنان، امنیت و کنترل کاملی بر محیط خود داشته باشند. این شیوه طراحی علاوه بر فراهم کردن نور و دید به بیرون، از دید مستقیم از بیرون به داخل جلوگیری می‌کند. طراحی داخلی خانه نیز به گونه‌ای است که ارتباط بصری بخش‌های مختلف خانه با یکدیگر قطع نشود و بتوان به سهولت، از هر بخش خانه نسبت به بخش‌های دیگر نظارت داشت.
فضا‌های باز همچنین با هدف تغییر الگو‌های رفتاری ساکنان در طول روز، تشویق آنها به گذراندن وقت در این مناطق به جای فضا‌های داخلی است. علاوه بر این، از دیدگاه لذت‌گرایانه، این به کاهش بار‌های سرمایش و گرمایش کمک می‌کند (توجه به نظریه پایداری لذت‌گرای قابل توجه است).
ویلای دارسیب به عنوان یک فرار آرام در قلب دماوند، ایران عمل می‌کند. این ویلا که توسط یک باغ سیب وسیع احاطه شده است، چیزی بیش از یک خانه است. این پناهگاهی است که برای لحظات تأمل و گردهمایی نزدیک طراحی شده است. دارسیب ویلا با الهام از شکل گیری طبیعی شکوفه‌های سیب، با محیط خود هماهنگ شده و تجربه‌ای بی نظیر از زندگی را ارائه می‌دهد.
حضور این درخت در محوطه به قدری ارزشمند بوده که معمار در طراحی یکی از دیوار‌ها به آن انحنای ملایمی داده است. پس از ورود به خانه از این گذرگاه به یک راهرو می‌رسیم که سه اتاق خواب این خانه‌ی ۲۵۰ متری را که هر کدام حمام اختصاصی دارند، از آشپزخانه، نشیمن و غذاخوری جدا کرده است.
پروژۀ معماری «ویلای چشم‌چران»، همانطور که از نامش پیداست، اثری است که برای «تماشا» خلق شده است؛ خانه‌ای که با ساختاری ساده و مینیمالیستی، بر قاب‌بندی منظرۀ وسیع دشت‌های اطرافش متمرکز شده است. این اثر در سال ۱۳۹۶ رتبۀ اول جایزۀ معمار را در بخش «مسکونی تکواحدی» به دست آورد.