سخنگوی دولت نوشت: اخیرا رئیس جمهور در جلسات مختلف از نیروی انتظامی و قوه قضاییه خواستند در چارچوب قوانین موجود نسبت به نظم‌بخشی امور اقدام کنند. تدبیر شیوه اجرای قانون بر عهده قوه قضائیه و ضابطان است.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۷ مطلب
سخنگوی دولت نوشت: اخیرا رئیس جمهور در جلسات مختلف از نیروی انتظامی و قوه قضاییه خواستند در چارچوب قوانین موجود نسبت به نظم‌بخشی امور اقدام کنند. تدبیر شیوه اجرای قانون بر عهده قوه قضائیه و ضابطان است.
حاج‌آقا لابد علاقه و نظر خودش را می‌گه مادر. پوشیدن لباس سیاه کلا مکروهه. شاید به این دلیل که حرارت خورشید را جذب می‌کنه و باعثِ گرما‌زدگی می‌شه. شاید هم به این دلیل که کدورت رنگ، اسباب کدورت خاطر و ملال و پژمردگی می‌شه. در قرآن آمده که: والْقواعِدُ مِن النِّساءِ اللّاتِی لا یرْجُون نِکاحًا فلیْس علیْهِنّ جُناحٌ أنْ یضعْن ثِیابهُنّ غیْر مُتبرِّجاتٍ بِزِینهٍ وأنْ یسْتعْفِفْن خیْرٌ لهُنّ واللّهُ سمِیعٌ علِیمٌ. یعنی اینکه: بر زنانی در سن و سال شما ایرادی نیست که حجاب و پوشش خود را بردارند.
انگار بعد از صد سال دوباره به این نقطه رسیده‌ایم که زنان حول یک‌سری مطالبات با هم به یک انسجام رسیده‌اند و حاضر نیستند پیشنهاد طرد اجتماعی را علی‌رغم هزینه‌هایی که بر دوششان گذاشته می‌شود، رعایت کنند و مردان هم کنار زنان ایستاده‌اند. به نظر من مردان با برادر مهسا امینی و بقیه اتفاق‌هایی که افتاده احساس همدلی کردند و این احساس همدلی و فهم مشترک مانع از طرد مردمی زنان می‌شود.
«شانزده نفر را در این عکس شمردم که چادر مشکی بر سر نداشتند. حتی دیدم چند نفری بدون چادر و با مانتو و روسری نماز را خواندند.»
صویر بخشنامه شورای امر به معروف و نهی از منکر شرکت فولاد مبارکه، تحت عنوان «ضوابط پوشش خواهران شاغل» منتشر شد.
حمید حاجی زاده در شعر طنزی به موضوع روز‌های اخیر درباره مواجهه یک نفر با دو خانم که پوشش مناسبی نداشتند، پرداخته است.
عبدی نوشت: این که امامان جمعه یکصدا و از موضع قدرت علیه وضع پوشش زنان سخنرانی و تهدید کنند نشان می‌دهد تاکنون کسی آنان را آگاه نکرده که همین رویکرد‌ها منجر به این وضع شده و هر چه بیشتر ادامه دهید اثرات بدتری دارد.
انتشار ویدئویی در شبکه‌های اجتماعی از دو زن غیرمسلمان که با لباس‌های نامناسب به صحن‌های مسجد النبی وارد شده‌اند جنجالی شده است.
در دهه ۵۰، اما هنوز پوشیدن یونیفرم و لباس‌های یکسان برای مدرسه رواج نیافته بود و هرکسی آزاد بود لباسی که خودش دوست داشت را بپوشد. البته محدودیت‌هایی هم وجود داشت و آن‌ها را برای پوشیدن هر مدل لباسی آزاد نمی‌گذاشت.
تمایز کم بین لباس زن و مرد، گروه‌های سنی و شغلی، تشابه نسبی ترکیب و اجزای لباس (که در عین حال به صورتی ظریف، گروه‌های اجتماعی را متمایز می‌کرد) و دلالت قومی، مذهبی و سیاسی رنگ ها، وجه مشخص لباس در ایران پیشامدرن بوده است. پوشش پیشامدرن هم مبین هویت دینی و ملی بوده است و هم بازنمای تفاوت‌های قومیتی و طبقاتی.