در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۳۸۳ مطلب
اکنون بعد از ضربه سوم وارد شده توسط رژیم صهیونیستی به کشورمان در مدت کوتاه چند ماه اخیر اگر قرار است به خود بیائیم، باید دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی خود را مورد بازبینی جدی قرار دهیم و منافذی که دشمن توانسته از آنها رخنه کند را پیدا کنیم و مسدود نمائیم.
راه درست اینست که وقتی یک مسئول می‌بیند به هر دلیل نمی‌تواند به مسئولیتی که برعهده دارد عمل کند، جای خود را به کسی بدهد که قدرت کافی برای انجام آن وظیفه را دارد. متأسفانه در کشور ما هیچ مسئولی خود را موظف به استعفا دادن به خاطر قصور یا تقصیر و یا ناتوانی از انجام وظیفه نمی‌داند و کاسه کوزه‌ها را بر سر دیگران شکستن به یک فرهنگ تبدیل شده است.
روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: خیرخواهانه به برادران سپاهی می‌گوئیم وارد انتخابات ریاست جمهوری نشوید، فرمایش امام خمینی را توجیه نکنید و آن را نقشه راه خود بدانید. کسانی که شما را برای به دست گرفتن قدرت سیاسی تشویق می‌کنند، خیرخواهتان نیستند. دوستان واقعی و خیرخواهان شما کسانی هستند که شما را از ورود به این باتلاق برحذر می‌دارند.
روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: وزیر بهداشت (در سخنان اخیرش) به این نکته که وقتی مسئولین ستاد کرونا و تصمیم‌گیرندگان کشور به حرفش گوش نمی‌دهند، چرا این مسئولیت را ترک نمی‌کند تا اعتراض خود را نشان دهد، نپرداخته است.
مسیح مهاجری نوشت: محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه زبردست و موفق و سرشناس بین‌المللی کشور ما چندین سال است که سیبل چنین اهانت‌هائی در پوشش انتقاد است. به او به خاطر امضاء سند همکاری ۲۵ ساله با چین انتقاد دارم، ولی در عین حال حمله به او را غیرمنصفانه می‌دانم.
روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله خود نوشت: هرچند در سخنان امام خمینی به این نکته که نظامیان بعد از کنار رفتن از شغل نظامی‌گری هم نمی‌توانند وارد رقابت‌های انتخاباتی شوند با صراحت پرداخته نشده، ولی کاملاً روشن است که افراد نظامی با پوشیدن لباس شخصی از تعلقات نظامی‌گری جدا نمی‌شوند و نمی‌توان آنها را غیرنظامی به معنای واقعی کلمه دانست.
قدرت، مسئولیت و مدیریت کشور نباید در یک طرز فکر، یک جناح و یک قبیله سیاسی متمرکز شود. تجربه تمرکز قدرت و مدیریت در یک جناح در بعضی مقاطع ازجمله دهه ۸۰ نشان داده که چنین وضعیتی بشدت به زیان کشور است. قانون اساسی جمهوری اسلامی نیز تفرّق قدرت را توصیه می‌کند.
کیهان نوشت: به نظر می‌رسد افراطیون مدعی اصلاحات - و محافل رسانه‌ای دنباله‌رو آنها - بیش از هر چیز، از اینکه دولت، با مدیریتی حزب‌اللهی و پرانرژی نو شود و بساط مدیریت تنبل و اشرافیت‌زده و غربگرا را برچیند، نگران هستند و به همین دلیل هم سعی می‌کنند هرکدام از نامزدها را به بهانه‌ای آماج ترور شخصیت قرار دهند یا نسخه مصلحت نبودن نامزدی‌شان را بپیچند.
کنار رفتن روحانیون از صحنه انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ به معنای واگذار کردن آن به نظامیان نیست. نظامیان نیز تخصص دیگری دارند که تناسبی با مدیریت سیاسی – اجرائی کشور ندارد. همین حالا که مجلس یازدهم بیش از ۴۰ عضو نظامی دارد و مدیریت آن نیز برعهده یک نظامی است، می‌بینیم که نه‌تنها توفیقی در پیشبرد اهداف نظام متناسب با نیاز کشور ندارد، بلکه در مواردی با برخورد‌های تهدیدآمیز، شاکله قانونگذاری را از مسیر طبیعی خارج کرده است.
این واقعیت را بپذیریم که غیر از افراد معدودی از یاران نزدیک امام و کسانی که توفیق تهذیب نفس را داشتند و دارند، بقیه روحانیونی که در نظام جمهوری اسلامی به مناصبی رسیدند، به توصیه‌های امام در زمینه اسیر زرق و برق دنیا نشدن عمل نکردند.
